Het kind en de mens

Het moest gaan over kerst, over kwetsbaarheid en zorg, en vooral over het kind. Het kind dat in ons land meer en meer in de verdrukking komt. Of het nou gaat om kinderen van gevluchte ouders, om kinderen van illegalen, om arme kinderen of om kinderen die thuis aandacht tekort krijgen, simpelweg omdat er geen tijd is voor quality time.

En natuurlijk ook over de kind in een volwassene.

Het kind dat blij durft te zijn als een kind, ongegeneerd durft te huilen, de sterren van de hemel durft te dansen. Het kind dat het leven durft te leven, ook al zit het in een volwassene. Een kind met hoop en dromen... dat kind.

En dan opeens komen er zomaar twee kinderen in onze woonplaats onder gruwelijke omstandigheden om het leven. Het vliegt ieder van ons naar de strot. Er zijn geen woorden voor. In een tijd van crisis worden we op zijn allerafschuwelijkst bepaald bij dat wat er werkelijk toe doet.

Het kind.

Je hoeft geen diepgelovige te zijn om tenminste één laag uit het kerstverhaal te kunnen begrijpen.

In een tijd van onderdrukking wordt in een aardedonkere nacht een kind geboren. Niet in een villa maar ergens in een grot bij een herberg. Een kind als een teken van hoop, een nieuw begin. Een wezentje dat in alle kwetsbaarheid het mooiste in een mens kan oproepen.

En nee, het gaat dat kind niet om een dure kinderkamer of de beste kinderopvang. Het gaat dat kind om eten en drinken en om mensen die met respect van hem houden. Een houden van dat beloond wordt met af en toe een boer, een bruine poepluier, een schaterende lach en twinkelende ogen. Zo'n kind.

Maar kleine kinderen worden groot. Ze verliezen veel en als ze pech hebben verliezen ze het kind in henzelf. Geen hoop, geen dromen maar gewoon doen wat gezegd wordt en af en toe flink naar de fles grijpen om het allemaal vol te houden. Een wereld , waarin veel mensen dertien banen hebben en veertien ongelukken, trekt een zware wissel op mensen. Hoop weg, toekomst weg, bijna onbetaalbare hypotheek en contact met de ene roodgelakte werkcoach na de andere. Van die coaches die wijsheden uitkramen als: “Gemakzucht is met pensioen gaan terwijl je nog in het arbeidsproces zit.” en “Wie zichzelf spaart, krijgt nooit rente.” Van die coaches die theoretisch willen kijken naar je hoop en je dromen maar je vervolgens te werk stellen in de ene uitzichtloze baan na de andere.

Van die coaches die het kind in je steeds verder op de achtergrond zetten. Gij zult werken in het zweet uws aanschijns....

Menselijkheid komt meer en meer onder druk. Toch kunnen we alleen door de crisis komen als we onze menselijkheid willen behouden. Als we naar onszelf kijken, zien we tegelijk alle andere mensen en zo kunnen we van oordeel in mededogen terecht komen. Iets van: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden.

We zullen elkaar meer dan anders nodig hebben wetende dat iedereen een ongeluk kan overkomen. Met iedereen kan het ooit heel slecht gaan.

Gun elkaar eten, drinken, respect, veiligheid en liefde en je zult zien dat er weer een kind tevoorschijn komt dat durft te dromen en te lachen.

En ja, het is onzin dat de tijd wonden heelt. Dat doet ze niet. Dat heeft ze nog nooit gedaan ook. Het is niet de tijd die geneest. Het is wat je, samen met andere mensen, met de tijd doet. Rouwen is niet voor niets een werkwoord.

En dan gaan we ondanks alles toch kerst vieren. Dit jaar misschien met tranen in de ogen en lood op het hart. Maar hang die kerstbal op.

Voor het kind.

VVD in crisis? Een stukje crisismanagement.

 

Van             Hoofdbestuur@PartijvoorveelVerdieners.nl

Onderwerp Wethouderschap Hoogeveen

Aan             ArendS@Partijvoordeveelverdieners.nl

Amice,

Nu wij dankzij die stinkende biomassa-affaire naarstig op zoek gaan naar een welverdiende plek voor onze zeer gewaardeerde partijgenoot Eerenstein, is ons oog op jou gevallen om hem op te volgen als wethouder.

Natuurlijk, we weten dat er nog wat oud zeer zit. En inderdaad, je bent bij de afgelopen ronde geen wethouder geworden zoals je zo graag wou. En inderdaad, wij waren dringend op zoek naar een plekje voor vriend Eerenstein en inderdaad werd je toen gepasseerd.

Maar wij stippen deze pijnpunten niet voor niks aan.

Wij weten Arend, dat jij als geen ander over je eigen schaduw heen kunt springen. Dat jij de kracht hebt stippen aan de horizon te zetten die nog niemand ooit heeft gezien.

Arend, gezien het feit dat jij als geen ander altijd het belang van ondernemers voorop stelt en gezien het feit dat je soms daarvoor bereid bent je dossierkennis niet te etaleren, gezien dat feit achten wij jou de meest geschikte man voor deze functie.

We raden je aan ons aanbod serieus in overweging te nemen want stel je voor welke rampscenario's zich zouden kunnen voordoen wanneer jij het niet doet. Kijk eens naar andere gegadigden:

1- Mevr. van Geneugten. Haar dossierkennis benadert dat van jou evenals het aantal daadwerkelijk kritisch doordachte vragen. Ze heeft op de momenten dat ze de raad voorzat precies gedaan waar we haar om vroegen: opruiende stemmen de bek snoeren. Dat kan ze prima en daarom zou ze een perfecte collega van de heer Bargeman kunnen zijn. Wij vrezen echter voor teveel en te warme contacten tussen mevrouw en de heer Bargeman. Wij zijn bang dat de vlammen er van af zullen vliegen. Van daar dan ook dat we in het kader van crisispreventie hebben besloten het wethouderschap niet aan haar te gunnen.

2- Coming man 1. Een groot gevaar. Niet zozeer voor het liberalisme maar wel voor onze ondernemers: Mark. Wij hebben ernstige nachtmerries over deze man. Voorlopig betreft zijn ramkoers echter vooral onschuldige zaken als waterschap en glasvezel maar wij vrezen met grote vreze dat hij op een dag door gaat krijgen dat democratie ook iets met openheid en transparantie te maken heeft. Wij vrezen de dag dat zijn kritisch licht over ons, ondernemers zal vallen. Wij gunnen hem het wethouderschap dan ook niet. Het zou catastrofaal zijn voor alles waar wij voor willen staan: de golfbaandemocratie.

3- Coming man 2. Brombeer Van der Haar. Deze man beschikt over een gevaarlijke hoeveelheid aan dossierkennis maar heeft gelukkig nog nooit 1 grote ondernemer dwarsgezeten. Kleine prutsers met ijs- en loempiakarretjes wel natuurlijk, maar daar zijn wij ook niet voor. Geen punt allemaal. Maar goed, voor hem geldt hetzelfde als voor Mark. Ook hij is een potentieel gevaar. Niet voor ons netwerk, maar wel voor onze vrienden. De mannen die ons land groot hebben gemaakt.

Al met al Arend, snap je gewoon dat jij het moet worden. Veel keus is er ook niet. Gezien je pijndossier hebben we je, naast natuurlijk de uitstekende vooruitzichten qua carrière als je een keer wethouder bent geweest en de passende beloning, het volgende nog te bieden:

Bij de volgende verkiezingen word je in ieder geval opnieuw lijsttrekker wordt, en…….dat is pas echt fijn,…….kandidaat wethouder.

En ben je eenmaal wethouder geweest, echt, dan zorgen wij ervoor dat je nooit meer lang zonder werk zult komen te zitten. Een betere baangarantie bestaat niet!

Wie dan de fractie moet leiden is natuurlijk de vraag. Wij hebben voorlopig de sterke voorkeur voor mevr. Geneugten omdat zij iemand is die in de raad steeds de kikkers in de emmer kan houden door het deksel erop te zetten. Wij vertrouwen erop dat zij ook onze jonge blagen goed in bedwang zal kunnen houden.

Tot zover, Amice!

Wij verheugen ons nu al op de samenwerking.

Cordialement vôtre,

Uw Hoofdbestuur.

De armoe IN het kind

Natuurlijk, armoede is altijd relatief en wie hier in de bijstand zit zou in Afrika als een vorst kunnen leven. Maar ondertussen wonen er in Nederland en dus ook in Hoogeveen duizenden mensen op, net boven en onder de armoedegrens.

Armoede houdt volgens de EU in

"Armoede is een situatie waarin sprake is van onvoldoende materiële, culturele en sociale middelen, waardoor mensen zijn uitgesloten van een levensstandaard die in de samenleving waarin men woont als minimaal wordt gezien." (Definitie van de Europese Unie)

Voor een kind betekent dat dus dat ze vaak nog wel een dak boven hun hoofd hebben en te eten maar dat ze verder niet of nauwelijks kunnen meedoen aan zaken die voor andere kinderen normaal lijken. Ze kunnen niet naar een sportclub gaan, geen dure kleding dragen, ze hebben niet altijd een computer, schoolboeken zijn eigenlijk te duur en veel groente, fruit en vis wordt ook niet gegeten. Aan dure schoolactiviteiten kan niet worden meegedaan. De sociale contacten van arme kinderen zijn minder. Ze schamen zich voor de armoede thuis en nodigen liefst niemand uit. Verjaardagsfeestjes worden vaak overgeslagen en zelf naar een verjaardagsfeestje gaan kost eigenlijk ook best veel. En een vervolgopleiding zit er niet altijd in, omdat dat te duur is. Hierdoor gaat armoede vaak generatie op generatie door.

Marjan Wittenbois beschrijft het leven van een arm kind heel treffend:

Mijn moeder is een held.

Ze zorgt voor ons en geeft ons te eten.
In het weekend iets lekkers erbij.
Zo gauw de kinderbijslag er is,
krijgen we nieuwe kleren
en schoenen als die nodig zijn.

Mijn moeder is een held.
Ze is veel onderweg om koopjes te zoeken.
Ze vindt altijd wel weer iets uit.
Laatst nog had ze een cadeaubon van haar vrijwilligerswerk gekregen.
Daar heeft ze iets van gekocht bij Blokker.
Dat bracht ze de volgende dag weer terug en toen kreeg ze er contant geld voor.
Daarvan konden we extra boodschappen doen bij de Aldi.
Ze nemen daar namelijk geen cadeaubonnen aan.
Toen hebben wij wel gezegd dat ze iets extra lekkers voor zichzelf moest kopen,
want het was toch haar extraatje geweest.

Mijn moeder is een held.
Ze heeft op mijn roze blouse van vorig jaar een paarse bies gestikt.
Nu hoor ik er helemaal bij.
Ze heeft gevoel voor mode.

Mijn moeder is een held.
Laatst nog heeft ze het geld dat we kregen van de gemeente
om ons te laten sporten,
gebruikt om de huur te betalen, want de woningbouw deed moeilijk.
Toen heeft ze het betalen van de energie twee weken opgeschoven om onze sport te betalen.

Met het geld uit Groningen, voor onze schoolkosten, heeft ze daarna Essent betaald toen daar een dreigbrief van kwam en de school heeft ze gevraagd te wachten tot de kinderbijslag binnen is.
En nou is alles weer mooi rond.
Knap hè?

Mijn moeder is een held.
Ze heeft een prachtige smoes verzonnen,
waardoor ik niet mee hoefde op schoolreis.
Nou hoeven we gelukkig ook niet meer na te denken
over de aanschaf van een paspoort,
toilettas met spullen, zakgeld, pyjama,
ondergoed dat door iedereen gezien kan worden, extra beltegoed, de verzekering,
vervanging zoeken voor mijn krantenwijk
en het geld van twee keer oppassen mis lopen.

Mijn moeder is een held.
Maar ik kan niet over haar opscheppen,
omdat ze niet wil dat iemand weet dat  we zo weinig geld hebben.

Tot zover het gedicht.

Gelukkig komt de gemeente Hoogeveen minima tegemoet zodat ze enigszins kunnen deelnemen aan sport en cultuur. De gemeente stelt hiervoor jaarlijks 85 euro per persoon ter beschikking. Het is alleen zo dat kinderen voor 85 euro niet een jaar lang lid kunnen zijn van een sportclub. Ze kunnen er maar een paar maanden muziekles van volgen en dan is het geld op.

Jammer dat de gemeente nergens verwijst naar het jeugdsportfonds en het jeugdcultuurfonds. Twee fondsen waar mensen met een laag inkomen kunnen aankloppen voor financiële ondersteuning voor sporten en muziekonderwijs.

We moeten nooit vergeten dat een kind in armoede wordt geboren, maar wanneer een kind beseft dat er geen hoop is, wordt armoede in het kind geboren. 

Jeugdcultuurfonds 

Jeugdsportfonds 

Het gaat niet om geld. Het is de mens die telt.

Vandaag zagen zo'n 800 leerlingen van RSG Wolfsbos zich, samen met hun docenten en afgevaardigden van de basisscholen uit Wolfsbos, zich genoodzaakt om hun stem te laten horen.

Domweg omdat die stem niet gehoord wordt en B&W en de gemeenteraad afgezien van krantenkoppen als “Dries Koster liegt”, weigeren een discussie aan de orde te stellen over de kern van het probleem: nut en noodzaak van een topsporthal in Hoogeveen.

800 kinderen hebben iets waardevols geleerd:

• Ze hebben op school een discussie mogen meemaken over alles wat betrekking heeft op de sluiting voor de school van de sporthal aan de Valkenlaan
• Ze hebben geleerd dat er soms beslissingen door de overheid genomen worden maar dat je die beslissingen niet zomaar hoeft te accepteren, vooral niet als de beslissingen worden ingegeven door onjuiste argumenten.
• Ze hebben geleerd kritisch na te denken. Ieder kind kon zelf beslissen of hij/zij mee wou lopen.
• Ze hebben geleerd dat als je iets wilt bereiken, je niet eerst een spoor van vernielingen door de stad trekt, maar dat je netjes en gedisciplineerd je geluid laat horen.
• Ze hebben geleerd dat niks vanzelfsprekend is en dat aan alles veel kanten zitten.
• Ze hebben iets gezien over de mooie en minder mooie kanten van de politiek
• Ze weten nu: de politiek, dat ben jij. Het gaat om jou. Wees er dan ook als de kippen bij. Laat niet alles maar slaafs over je heen komen. Dat is nou democratie. Iedereen is verantwoordelijk.
• Ze weten vanaf nu het gemeentehuis te vinden.
  
  O, en natuurlijk ze hebben ook nog geleerd dat het hartstikke leuk kan zijn, samen een statement maken. Al dan niet met vreemde types op het gemeentebordes.

Nou is het bovenstaande allemaal natuurlijk mooi, maar als het tegenzit zullen ze ook moeten leren dat je weliswaar gelijk kunt hebben maar dat je daarom dat nog niet altijd zult krijgen. Dat maakt het leven altijd weer moeilijk en spannend ook.

Toch viel vandaag te merken dat deze kinderen precies weten waar het om gaat. Op een van de spandoeken stond het treffend verwoord: Het gaat niet om geld. Het is de mens die telt.

Heel bijzonder. Want juist daarom gaat het. Het gaat om de mens. En in Hoogeveen gaat het om de Hoogeveners.

In tijden van crisis gaat het helemaal niet meer om de H van Hoogeveen. Het gaat om de Hoogeveners en om de vraag hoe we als Hoogeveners elkaar zo goed mogelijk door de komende crisis heen krijgen. We moeten elkaar niet verliezen want we hebben elkaar nodig. En daarom moeten we even geen prestige zaken opstarten die een financieel open einde hebben.

Maar die gewone sporthallen bij die gewone scholen natuurlijk wel.

Het gaat niet om geld. Het is de mens die telt.

Hoogeveen-met-de-H-dementie

Iedere gemeente heeft het goed voor met het onderwijs binnen haar grenzen. Ook de gemeente Hoogeveen heeft het goed voor met haar scholen. Maar ondanks dat gaan er nu een aantal zaken gruwelijk mis.

In plaats van dat de gemeente heeft geïnventariseerd hoe de huisvesting van de scholen erbij staat en hoe het staat met de behoefte aan sportgelegenheid, is de gemeente begonnen bij een heel ander startpunt. De gemeente is gestart met de vraag: hoe zetten we Hoogeveen op de kaart?

Dat is de kernvraag: Hoogeveen met de H.

Vanuit Hoogeveen met de H wordt gekeken naar alle andere zaken in Hoogeveen.

Scoren moet, publiciteit is goed. Hoogeveen op de kaart is een paar euri waard. Of niet dan?

Hoogeveen op de kaart betekent: een Vliegveldweg waar weinig mensen op zaten te wachten, grootscheepse infrastructurele maatregelen waarvan het effect wat is???? een parkeergarage en last but zeker not least het grootscheepse sportplan in het Bentinckspark. Het woord biomassa kan schrijver dezes nauwelijks meer uit haar toetsenbord krijgen zonder lichtelijk onpasselijk te worden.

Maar goed, Bentinckspark. De topsporthal.

Belangrijke stappen zijn daar 'vergeten' , vermoedelijk vanwege een vorm van Hoogeveen-met-de-H-dementie.

• Er is nog nooit hard gemaakt wat de toegevoegde waarde van de topsporthal is en voor wie. De kans is groot dat we onszelf opzadelen met een dure hal die 90% van de tijd als gewone sporthal gebruikt zal worden en maar een paar procent van de tijd voor daadwerkelijke topsport. Alleen Olhaco zal ooit, heel misschien, wie weet, wel eens een topsporthal van 11 meter nodig hebben.
• Er is een marktonderzoek vergeten. De gemeente heeft geen benul van het aantal grootse evenementen dat naar Hoogeveen gehaald kunnen worden. En daarbij heeft de gemeente ook niet het flauwste benul van wat deze evenementen zullen opbrengen voor Hoogeveen. Iets meer dan alleen Hoogeveen op de kaart zetten zou best mogen. Geld is geen vies woord.
• De plannen voor de topsporthal zijn niet ingegeven door bezuinigingsmotieven. In het artikel van 7-12-2012 in het DVHN wordt dit wel gesuggereerd maar dat is natuurlijk je reinste flauwekul. Het plan is gemaakt in de tijd dat de bomen de lucht in leken te groeien maar die tijd is de komende 10 jaar wel voorbij. Ook de gemeente zal de tering naar haar nering moeten zetten en niet allerlei woeste plannen moeten ontwikkelen om Hoogeveen op de kaart te zetten. Het gaat nu niet meer om die kaart. Het gaat nu om gewone Hoogeveners. Topsport is een ongekend dure zaak en er staan al genoeg veel te dure topsporthallen in het noorden dus waarom moet Hoogeveen ook zo'n ding hebben?
• De gemeente heeft ongetwijfeld vergeten dat de verwarmingskosten en verlichtingskosten van een hal van 11 meter hoog gigantisch zijn. Van ervaringen op dit gebied in andere topsporthallen wordt de gemiddelde Hoogevener niet blij.
• De gemeente rekent zich verder ook nog rijk door er van uit te gaan dat de topsporthal allerlei welzijns- en gezondheidsondernemers zal aantrekken. Boterzacht zijn dit soort aannames. Op basis hiervan kun je maar beter geen topsporthal bouwen. Die glijdt zo de Hoogeveense vaart in.
• En de huur? Daarover geeft de gemeente nog steeds geen uitsluitsel. Het enige wat zeker lijkt is dat de clubs en scholen tzt een huurcontract onder ogen zullen krijgen dat ze, in het kader van slikken of stikken, zullen moeten ondertekenen. Uiteraard zullen tegenvallers in de exploitatie afgewenteld worden op de gebruikers.
• En verder lijkt het Margien een bar opwindend gezicht: Bargeman en Smid in de ringen in de topsporthal. Gezien hun flexibiliteit gaat een vogelnestje hen prima af, of..... oeps: er kunnen helemaal geen ringen en touwen in de topsporthal! Is dat even jammer?

Kortom: doe dat nou niet, die topsporthal. Het leidt tot de grootst mogelijke ellende.

En dan gaan we even naar wat dwarsliggende scholen: basisscholen in Wolfsbos en RSG Wolfsbos.

Het is helemaal duidelijk: de directies van deze scholen zijn stapelgek. Zou dat zo zijn?

Vooral de directeur van RSG Wolfsbos, Dries Koster is stapelgek.

Hij ziet het allemaal niet zo helder volgens de wethouders Smid en Bargeman.

Sterker nog: volgens de kop in het DVHN van 7-12-12 liegt de heer Koster zelfs.

De kop kan nauwelijks groter.

De toon is gezet.

De agressie giert van de bladzij af.

Blijkbaar komt iemand die aan de topsporthal komt, aan de heren Bargeman en Smid zelf.

Een open zenuw is geraakt.

Als dit de manier is waarop de gemeente met kritiek om gaat, verliest ze direct nog meer krediet onder haar bevolking. En dat krediet is al niet zo groot meer sinds de afwezigheid van de politiek in het openbare debat omtrent Bethesda.

Het is beschamend.

Alweer moeten Hoogeveners de straat op. Nu nota bene tegen hun eigen bestuurders. Veel treuriger kan het niet.

Wezenlijk moet Hoogeveen even out of the box denken.

Dat hebben ze bij de basisscholen en Wolfsbos allang gedaan en zij zetten dan ook in op voldoende sportgelegenheid bij iedere school.

Het mooie is namelijk dat dit allemaal best kan.

Mitsssss.......

Die topsporthal er niet komt.

Grote vraag is natuurlijk waar het in deze discussie om moet gaan: gaat het om de marketing van Hoogeveen met de H of gaat het om het belang van onze kinderen op onze scholen? Margien vindt de keuze niet zo moeilijk.....

Grote vraag is natuurlijk ook of we nog willen dat Hoogeveen met de H verder bestuurd wordt door bestuurders die mensen die opkomen voor hun school afschilderen als aperte leugenaars of als randdebielen. Dries Koster gaat dinsdag echt niet met 800 kinderen richting gemeentehuis omdat maar 1/6 van de kinderen iets verderop moeten. Nee. Het gaat om de waanzin dat je naast je school een sportzaal hebt die je niet meer in mag. En het gaat om meer dan 1/6 van de kinderen. De wethouders weten dat ook.

Het wordt tijd dat eens serieus naar zowel de sporters en naar de scholen geluisterd wordt.

En het wordt tijd voor excuses.

Excuses aan de heer Koster, de scholen en de betrokken sportclubs.

De powerplay van deze twee wethouders is beneden alle peil.

Met hun non-communicatieve geklungel en het vage gedoe in de projectgroep zal er nooit een oplossing gevonden worden voor welk probleem dan ook. Hoeveel draagvlak heeft die topsporthal nog?

Het wordt tijd dat de gemeenteraad haar touwtjes in haar handen neemt en deze wethouders oorverdovend hard terugfluiten.

Neem de regie, luister naar de burger en los de zaak op.

Het is zo simpel.

Met puin maak je nieuwe wegen

Zodra er tegenwoordig weer eens een of andere hotemetoot betrapt wordt op fraude roept een ieder dat de onderste steen boven moet komen.
Vervolgens komt er een commissie, een adviesraad, een groep wijze mannen (het zijn bijna altijd mannen inderdaad, hoezo glazen plafond?) en zij hieven het glas, deden een plas en alles bleef zoals het was.
De ene graaier maakt plaats voor de andere. Het old boys network werkt perfect.
De gelederen blijven gesloten.
Nu zijn we weer getild door een stelletje Rendo-bazen.
U weet wel, ONZE Rendo.
Ze zijn er met miljoenen vandoor gegaan. Miljoenen die U betaald heeft. Juist, u!
Deze heren mogen zich verantwoorden voor de rechter maar ik vermoed dat ze nooit van hun leven een cel van binnen zullen zien. Ik vermoed ook dat wij, als slachtoffers, nooit 1 van onze zuurverdiende centjes terug zullen zien.
Nog altijd is het in dit land zo dat criminaliteit die verricht wordt door heren in nette pakken een stuk minder erg lijkt te zijn dan die van de gemiddelde junk.
Denkt u dat dat toeval is?

Of, nou ja, criminaliteit begaan door hoge heren noemen we gewoon geen criminaliteit maar beleid.
Kijk, daarmee praat je alles recht wat krom is.
Zalm die de gulden 10% onder de prijs heeft verkwanseld en daarmee 10% van uw spaarcentjes heeft weggegooid en uw schulden met 10% heeft vergroot en, o ja, uw pensioen met 10% heeft verminderd.... het was geen criminaliteit, het was beleid.
Moet ik het nog hebben over het afromen van de WAO en WWfondsen? Het schaamteloze gegraai in de pensioenpotten?
Over de zelfverrijkerscultuur in de bovenste bestuurslagen?
Ik word er niet goed van.

De onderste steen moet niet boven komen.
De bovenste steen moet weg.
Tot puin vermalen.
Puin waarmee we eindelijk weer eens nieuwe wegen kunnen inslaan.
U weet wel, naar een verschillige samenleving.
Of is dat wat te wattig?

Juliette is de schaamte voorbij

Mijn naam is Juliette en ik schaam mij nergens meer voor.
Iedereen kan de pot op.
Behalve aardige mensen, natuurlijk. Die zijn er soms best wel.

Ik had het heus wel door dat het niet goed ging met mijn vader en zijn werk. Maar op een dag werd het pas echt goed duidelijk. Hij zat te janken aan tafel en van schrik wisten we allemaal niet meer wat we moesten doen. Ik keek naar mijn moeder maar aan haar had ik ook al niks.
Tjonge, wat kunnen volwassenen snotteren zeg!
Het leek alsof de wereld zou vergaan.
Maar dat deed ie mooi niet.

Voor mij was het natuurlijk helemaal kut.
Ik kon opeens mooi niet meer lekker gaan shoppen met mijn vriendinnen. Zelfs de goedkope treinkaartjes van de HEMA waren mijn moeder al te duur. Nou ja zeg...
Kleren van een fijn merk zijn er ook al niet meer bij. Ik moet altijd op zoek naar koopjes op Marktplaats of zo of ebay.de. Maaarrrrrr ik scoor daar vaak fijne dingen voor weinig. Kijk, daar ben ik dan weer erg trots op. Voor bijna nop in echte merkkleding! Bijna niemand heeft door dat wij nog maar heel weinig geld hebben. Maar we doen dan ook heel erg ons best (om het te verbergen, natuurlijk).

Ik loop nu een folderwijk en ga straks als ik 15 word op zoek naar echt werk. Dat lijkt me leuk. Ik kan ook best wel wat en ik wil ook wel wat. Ik wil zo ontzettend graag weer op muziekles. Echt zooooo ontzettend graag. Maar dat zit er niet in, zegt mama. En afgezien van het feit dat ik nooit meer op echte Uggs zal lopen, vind ik dat eigenlijk nog wel het ergste. Ik volg nu gitaarles bij Geer en Greetje op youtube maar ik heb echt liever gewoon les. Geer en Greetje zijn zoooo..... nee.

Toen we in de bijstand kwamen heb ik dat tegen niemand in de klas gezegd. Ik schaamde me dood. Ik bedoel niet dat mijn ouders opeens losers waren of zo maar ik wou gewoon dat ze waren als alle andere ouders. Gewoon een vader met een goede baan en een moeder die thuis zit of een halve baan heeft.
Dat zit er dus voorlopig niet in.
Mijn vader schijnt te oud te zijn.
Hij managed nu de Klussenbus in de stad.
Ik schaamde me eerst een ongeluk. Niemand heeft een vader in een Klussenbus. Eerst wou ik die hele bus dan ook niet zien. Die kutbus. Maar ja, als mijn vader dan naar me wuift, kan ik me moeilijk omdraaien, toch?
Mijn vriendinnen vinden het nogal stoer zoals mijn vader door de stad scheurt. Dat scheelt dan weer mooi wat. Pffff....

Tussen de middag halen we soms drinken of iets te happen in de Aldi. Tja, dat had ik natuurlijk weer he. Mijn moeder achter de kassa. Ik bedoel dus MIJN fokking moeder! Ik heb soms ook zo'n pech! Ik wou nog afrekenen in de andere rij maar die was zoooo fokking lang en Marlouse en Therese stonden al bij mijn moeder in de rij dat ik daar ook maar ging staan. Echt, het zweet droop in mijn nepUggs. Maar het viel allemaal erg mee. Therese en Marlouse hadden nog nooit een moeder gezien die ook echt werkte. Ik bedoel dus, dat je dat niet zo vaak live ziet. Alle andere ouders werken in een kantoor en dan denk je wel eens: wat doen die mensen daar toch?

En die klassenweek?
Die kan mij mooi gestolen worden. Mijn moeder heeft zich er nog druk om gemaakt maar ik vond dat ze belachelijk bezig was, zoals altijd. Ik bedoel maar: wat is er nou aan om als een stelletje randdebielen aan het handje van een leraar met een potlood en papier door Rome te moeten lopen? Juist, helemaal niks. Verslagen maken van excursies is zo'n beetje het meest achterlijke wat er bestaat. Ik ga gewoon die hele klassenweek lang fijn op school zitten. Een beetje de conciërge helpen of zo. En dan ga ik keihard leren en later een ontzettend goede baan scoren. Dan ga ik echt ooooveral naartoe zonder leraar en zonder potlood. Klaar.

Kortom: ik wil me nergens meer voor schamen. Het enige waar ik me soms nog wel eens voor schaam zijn die mensen die zo stom doen over mijn ouders. Ze doen hartstikke hun best maar andere mensen willen blijkbaar alleen maar negatief over ons kankeren. Ze hebben het dan over steuntrekkers. Wat een woord zeg. Ze hebben gewoon geen hart, die types.
Ze zoeken het maar fijn uit.

Arremoei

De telefoon gaat. Ringtone: Love is all...

Jeanine van Ginder Achter neemt op.

 

Met Jeanine van Ginder Achter, goedemorgen.

Ah, Marloes, wat leuk dat je belt, ik had je al gemist bij de kapper en de tennisclub, we hadden het er al over..

Hoe is het?

Wat? Jullie op bijstandsniveau?

O jeee..... moet je opeens werken? He, wat naar nou. Maar hoe moet dat dan? Ik bedoel, je hebt toch zeker wel 20 jaar thuis gezeten en we hadden het altijd zo gezellig bij de schoonheidssalon. Dus daar zien we je niet meer?

Ah, bij de Aldi kunnen we je nog wel vinden? Als manager?

Neeeeee.... achter de kassa?

Echt, ik ben verbijsterd! Maar daar hoor jij toch helemaal niet?

Ik begrijp het: je kunt niks volgens je coaches.

Maar meid, laat je niet de put in praten he, je kunt van alles! Je backhand is als de beste, je kapsel is altijd toppie, wat wil je nog meer?

Gelukkig kun je nu je eigen geld verdienen. Dat is toch ook mooi?

Neeeee, meen je dat? Alles zo'n beetje inleveren bij de sociale dienst? Dus je werkt voor niks? Gut... en Gerrit Jan dan? Ik kan me niet voorstellen dat hij geen werk meer vindt.

Pfff 100 sollicitaties en dan nog niks? Wat mankeert hem dan?

Maar met 48 jaar ben je toch helemaal niet oud?

Maar wat doet hij nu dan?

Nee, ik heb hem nog niet zien rijden in de Klussenbus....

Dus als het goed is staat hij regelmatig in Hoogeveen ergens te boren of te schoffelen?

In zo'n geel hesje, bedoel je? Als vrijwilliger nog wel? Whaaaah....

Sorry hoor, maar jouw Gerrit Jan die als vrijwilliger bij anderen de tuin doet.... dat is toch de omgekeerde wereld? Jullie hadden toch altijd een tuinman?

Het is schandalig zoals jullie behandeld worden, echt....

Zo moeten ze niet doen met nette mensen.

Maar uh.... waar belde je voor? Ik ga vanavond naar de Rotary, eten voor het goede doel, haha...

Om Julliette, zit ze nog altijd op het VWO? Geweldig he?

Wat is er nou? Zit je te huilen?

Maar meisje toch, wat is er dan?

Mag Juliette niet mee op excursie naar Rome? Wie bepaalt dat?

Ja, dat zal wel lastig zijn van de bijstand.... maar je wist toch drie jaar geleden ook al dat als het tegenzat Gerrit Jan in de bijstand zou komen? Waarom heb je geen geld gereserveerd? Van de bijstand kun je toch ook wel geld achteruit leggen?

Willen is kunnen, toch? Het hele leven is een kwestie van keuzes.

Kijk, dat moet mijn Peter ook.

Dacht je dat hij het zo gemakkelijk heeft met al die ziekenhuisfusies?

Hij ligt nachten wakker van al die oproerkraaiers die niet snappen dat hij het goed met hen voor heeft. Mijn Peter staat voor een kwaliteitsziekenhuis, maar dankbaarheid, ho maar....

Nee, wij hebben het ook echt slecht. We werken er hard voor en een spanning dat dat geeft.... Je moest eens weten....

Uh.... nee, als beste vriendin kan ik je alleen maar zeggen dat je de tering naar de nering moet zetten. Dat is echt beter voor je. Dat doen wij ook. Daar is dit land groot mee geworden.

Ja natuurlijk vind ik het jammer voor Juliette. Maar zo is het leven nou eenmaal. Niet alles is maakbaar. Dat moet je accepteren. Je houdt je veel teveel bezig met materiële zaken. Zonder geld kun je toch ook wel gelukkig zijn?

Sorry hoor, ik moet nu echt gaan, mijn eten roept.

Ennuh... probeer nog een beetje te genieten van het leven he.

The best things in life are free! Of niet dan.

Doegies lieverd.... geef je nog een knuffel aan die kanjers van je?

Ciao!

Frans en Marie wachten op u!

Toen ik nog jong was, zat met enige regelmaat buurvrouw Marie bij ons thuis onder de tafel. Waren wij als kinderen daar eerst nog wat door geschrokken, het wende.

Het was natuurlijk niet goed, een huilende buurvrouw die krampachtig de tafelpoot vasthield, maar ach, het leven is niet perfect en na een crisis ging het leven weer gewoon door.

Buurvrouw Marie was oud, dementerend en woonde bij haar zoon en kleinkinderen in huis. Uiteindelijk belandde ze in een verpleeghuis waar ze al gauw het tijdelijke met het eeuwige mocht wisselen.

En dan hadden we ook nog Frans. Frans was behoorlijk geestelijk gehandicapt maar woonde gewoon thuis. Zijn ouders hielden hartstikke veel van die jongen. En eigenlijk hield iedereen wel van Frans, vraag niet waarom. Sommige mensen maken zachte gevoelens in anderen wakker. Frans was zo iemand.

Buurvrouw Marie en Frans woonden zo lang mogelijk thuis. Liepen gewoon rond in het dorp. En dat kon prima. Frans en Marie waren namelijk een beetje van ons allemaal. Bij toerbeurt werd er op hen gepast en als het even niet ging, werd er door de buurt ingegrepen. En zo konden Frans en Marie lang, en misschien wel gelukkig thuis blijven wonen.

We hebben het over de jaren 70. De meeste moeders waren thuis en er waren maar weinig mensen die als een kip zonder kop meer dan 60 uren in de week van huis waren in verband met werk. Na de jaren 70 moesten de Fransen en Maries worden opgeborgen in tehuizen. Dat was zoveel beter. En iedereen moest aan het werk, werk, werk...

Helaas is er inmiddels niet meer genoeg geld voor de opvang van de Fransen en Maries onder ons. In het kader van de bezuinigingen moeten we het als burgers weer allemaal zelf gaan doen. Het mooie is dat dat ook nog goed voor ons schijnt te zijn want door al dat werken van ons zijn we niet alleen Frans en Marie kwijtgeraakt maar ook onszelf en de buurt.

Nergens voelen mensen zich zo eenzaam als in Nederland. Mensen hebben het gevoel permanent in de stress te zitten of door de zwaarte van het werk, of door het niet hebben van werk.

En juist nu raken Frans en Marie op ons aangewezen.

Wie weet, wordt het een win-win situatie.

De crisis is niet erg als we er maar iets van leren waardoor we meer mens worden.

Natuurlijk, het is niet eenvoudig. Het barst van de vrijwilligersklussen en het is de vraag wie die allemaal moeten oppakken. De theorie is dat er zat vrijwilligers zijn te vinden voor Frans en Marie, zat vrijwilligers voor hulp bij schulden of begeleiding van ex-gedetineerden. Het is alleen maar de vraag of dat zo is. De overheid rekent zich rijk aan vrijwilligerskapitaal en het is niet te hopen dat Frans en Marie straks er de dupe van zullen worden op het moment dat er helemaal geen vrijwilligers blijken te zijn om hen te helpen.

Op dit moment werken er in Hoogeveen maar liefst 12.000 vrijwilligers. Prachtig. Maar er moeten nog meer mensen bij komen om alle taken die de overheid zo fijn bij de gemeente dumpt tot een goed einde te brengen. Ik wil dan ook voorstellen dat iedereen in Hoogeveen zich minimaal 2 uren per week beschikbaar stelt als vrijwilliger, ja, ook de heer Bargeman. Hij mag zo aan de slag als vrijwillige thuishulp. Dat komt vast helemaal goed.

Want van vrijwilligerswerk word je mens. Ook een wethouder, een burgemeester en een bankdirecteur ontsnappen door vrijwilligerswerk aan hun dagelijkse sleur.

Wie twee meesters dient, kan meer dan twee inkomens vergaren ?

Lieve zus,

De laatste keer dat jij mij schreef deed je nogal boos tegen mij. Je schreef dat ik een dikke laag boter op mijn hoofd heb. Dat heb ik opgevat als een beschuldiging en daar ben ik niet blij mee. Dat jij je krachten liever aan de zwakken geeft, betekent toch niet dat ik mijn krachten niet mag delen met de sterken. Wíj zijn de motor van de samenleving, vergeet dat niet mijn lieve zus. Wij verdienen de centen die jij weer mag besteden aan wat jij de ‘zwakken’ en de ‘kansarmen’ noemt. Vergeet niet dat ik uit hetzelfde nest kom als jij. Wij waren toch ook kansarm? Nou ik heb mijn kansen gezien én gepakt. Dat jij andere keuzes maakt is jouw zaak, dat respecteer ik. Heb ik jou ooit verweten dat je van de bijstand leeft? Nou dan!

En denk niet dat het voor mij een zorgeloos bestaan is. Ik moet dringend op zoek naar ander, beter betaald werk, want met de plannen van het nieuwe kabinet komt het niet goed voor mij. Daar verdien ik te weinig voor. Karel van Ligchtenvoort heeft het me heel precies voorgerekend. Ik heb de precieze cijfers momenteel niet paraat, gisteravond nogal copieus gedineerd met Karel en een heel hoge Piet van KLMB Simplex. Karel heeft plannen met mij. Grootse plannen. Ik kan je niet precies vertellen wat ik ga doen, want het is allemaal heel delicaat en er staan enorme belangen op het spel. Het gaat in ieder geval om de bouw van een aantal grote nieuwe ziekenhuizen. Dat is echt de toekomst van de zorg hoor. Niet veel ziekenhuizen, maar wel heel erg goede, waar ze bij wijze van spreken een lijk nog weer aan het lopen kunnen krijgen.

KLMB doet veel adviseringswerk op dit terrein en omdat ik nogal wat contacten in de bouwwereld heb willen ze mij inhuren voor de details. De pikante details zullen we maar zeggen. Het mes snijdt dan voor mij aan twee kanten. Wie twee meesters dient, kan meer dan twee inkomens vergaren zeg ik altijd en dat blijkt nu echt waar te zijn.

Lieve zus, laat mij het tot besluit nog eens proberen. Het doet mijn arme hart zeer als ik zie voor wat voor kommervolle leefomstandigheden jij kiest. En dat is helemaal niet nodig. Ik kan je zo aan een goed betaald baantje helpen, waar je helemaal niet veel hoeft te doen voor een mooi salaris. Leg je koppigheid nou eens opzij, het is alleen maar crisis voor wie niet aan de crisis wil ontsnappen. Geloof mij nou eens.

Neem het in ieder geval in overweging, alsjeblieft.

Je toegenegen broer,

Johan

Broertje,

Ik ben soms een beetje boos op je maar dat betekent nog niet dat je niet voor eeuwig en altijd mijn broer bent. Zo eentje waarvan je als zus denkt: die moet ik redden.

Maar goed, dat kan ik natuurlijk niet. Jouw leven is jouw keuze. Vermoedelijk niet helemaal jouw keuze maar toch grotendeels wel.

Mijn leven is daarentegen niet helemaal mijn keuze. Tenzij je ziekzijn natuurlijk wilt bestempelen als een keuze. Ik zit namelijk niet voor de gezelligheid thuis maar ik ben al meer dan 10 jaar ziek, je zou het bijna vergeten en volgens mij ben jij het ook helemaal vergeten, of niet dan?

Ik zou graag willen werken maar het is inmiddels al -tig keer aangetoond dat ik daarvoor te ziek ben. Naar de buitenwereld toe lijk ik gezond maar de dokter weet helaas wel beter en ikzelf moet me er bij neerleggen ook al is dat best moeilijk.

Maar nu jouw baantje. Mag ik nee zeggen? Ik krijg er geen goed gevoel over. Van een baantje dat je toegeschoven wordt omdat je vriendje of vriendinnetje van een of andere pief bent, krijg ik het niet zo warm. Ik wil mezelf en anderen om me heen altijd recht in de ogen blijven kijken.

Dat is ook een keuze.

Mijn keuze.

En daar heb je het mee te doen.

Ik vind die eerste opmerking in je brief trouwens wel heel erg ongenuanceerd.... pffff ….. Hoe kom je erop! “Dat jij je krachten liever aan de zwakken geeft, betekent toch niet dat ik mijn krachten niet mag delen met de sterken”.

Natuurlijk mag jij je krachten delen met de sterken. Dat doe zelfs ik af en toe ; )

En ik weet best wel dat de sterken ook niet altijd even sterk zijn (je ophangen in een trapgat is in een miljoenenwijk even ingrijpend als je ophangen in een huurhuis).

Maar ook al ben je sterk, toch moet er iets meer zijn in je leven dan eten met the old boys, grote auto's verre reizen en veel centjes verdienen. Ik bedoel dus dat ook dat op een gegeven moment gaat vervelen, of niet dan?

En wat houdt je dan nog gaande?

Of stop je direct met werken en koop je dan een camping in Frankrijk of zo?

Ik snap niet wat ervoor zorgt dat jij je geestelijke hoofd nog boven water houdt, echt....

wil je me dat uitleggen?

PiekerMargien

Ach mijn lieve Piekertje,

Waarom zou er iets meer moeten zijn in het leven dan veel centjes verdienen? Hoe meer hoe beter. Luister hoeveel mensen zich zorgen maken over de toekomst.

Kan ik mijn huis nog wel betalen?

Heb ik straks nog wel een inkomen?

En als ze kinderen hebben: Kunnen mijn kinderen nog wel studeren?

Dat zijn vragen die ik mij niet hoef te stellen.

Dat zijn vragen die ik mij helemaal niet eens wil stellen.

En dat kan ik mij permitteren als ik maar genoeg centjes verdien.

En als ík het niet doe, dan doet iemand anders het wel.

Zo gaat dat nou eenmaal. Dat zijn de wetten van de markt. En van de natuur trouwens. De ‘struggle for life’ en de ‘survival of the fittest’.

De mensheid is daar erg ver bij vandaan geraakt. En helaas, daar is de mensheid niet echt beter van geworden, of vind jij van wel?

Jouw ziekte, waar ik je niet aan wilde herinneren, doet mij meer pijn dan jij zult willen geloven, maar wat mij nog het meeste pijn doet is dat je mij niet toestaat je te helpen. Ik betaal elke specialist die jij maar wilt. Jij denkt dat jouw arts het beste met jou voor heeft, maar daar geloof ik niet zo veel van. Een ziekenhuis moet winst maken en aan jou valt geen winst te behalen. Niet zo lang de rekening wordt betaald door jouw verzekeraar. Maar moet jij eens opletten… als ik mijn chequeboek trek, wat er dan ineens voor jou mogelijk is.

Misschien niet hier in het nog steeds calvinistische Nederland, maar ik neem je zo mee naar Amerika en dan zullen we nog wel eens zien of jij niet meer te helpen bent.

Ziek zijn is geen keus, dat ben ik met je eens. Maar alle hulp inroepen die ik voor je kan betalen wel. Denk daar nou eens over na. En maak je over de geestelijke hoofd van mij maar geen zorgen. Ik heb maar één hoofd en daar heb ik genoeg aan.

Je bezorgde broer

Johan

Johan,

Vergeef me dat ik hier op doorga.

Maak je geen zorgen over mij. Ik ben allang ziek, heb alles geprobeerd, heb er veel verdriet om gehad, maar ik weet nu zeker dat ik niet meer beter wordt.

Dat is niet erg. Dat is zo. De wereld is nou eenmaal niet altijd even maakbaar of perfect.

Ik kan inmiddels prima leven met mijn, in de ogen van velen, imperfecte leven. Ik maak het beste van een slechte situatie en dat is zo goed als het nu voor mij kan zijn.

Maar als ik opmerkingen lees als deze dan komen er bij mij wel vragen op: “En als ík het niet doe, dan doet iemand anders het wel. Zo gaat dat nou eenmaal. Dat zijn de wetten van de markt. En van de natuur trouwens. De ‘struggle for life’ en de ‘survival of the fittest”.

Ik vraag me dan af: Wie zegt zoiets eigenlijk? De Johan die ik van vroeger ken? Die zoveel lol had in het onderzoeken van van alles? Die zo graag met allerlei soorten mensen omging, van links tot rechts en van creatief tot wiskundige? Heb je het niveau van je idealen zover naar beneden laten brengen dat je alleen nog maar geeft om centjes verdienen, je mooie huis, je mooie auto, je perfecte vrouw.

Ben je niet gewoon aan het overleven in plaats van te leven?

Doe je niet alleen maar in je old boys network wat van je wordt verwacht?

Waar is waarheid en eerlijkheid in jouw verhaal gebleven?

Ben je niet alleen maar bezig met het verkopen van concepten en ideeën, ondernemingsplannen die geen enkel werkelijk nut hebben en geen enkele wezenlijke waarde?

Wat ter wereld wil je toch bereiken met die hele ziekenhuiszooi en, belangrijker nog: voor wie wil je dat bereiken?

En ook: over wiens lijk wil je gaan......

En, is dat goed?

Mag je over lijken gaan?

Geloof me, als ik niet veel om je gaf, zou ik je deze vragen nooit stellen...., okay? Broertje?

LaZuster

Lieve zus,

Je vragen doen me pijn. Ik ben niet veranderd. Misschien wil je dat niet zien, kun je dat niet zien, maar wàt ik ook vertel over wat ik doe, je keurt het af. Vergeef me daarom, dat ik je vragen niet ga beantwoorden. Ik ga je niet uitleggen dat geld dan wel niet gelukkig maakt (zeker niet als je zus je er op aankijkt), maar dat een leven mèt geld een stuk gemakkelijker is dan een leven zonder geld. En het geld dat ik verdien is geen misdadig geld, Margien. En ook niet zwart. Margien, mag dat dan niet van jou?

Je vragen brengen me in verwarring… ik weet niet goed wat ik er op moet antwoorden… je gelooft me toch niet.

Het spijt me, maar ik heb even geen woorden meer.

Dat heb je dan wel bereikt.

J.

Topsporthal: over bepalers en betalers

Dat we in Hoogeveen aan topsport willen doen is natuurlijk prachtig maar de vraag is: wie wil dat en, vooral, wie zal dat betalen.

Kijk, we hebben een prachtige volleybalclub, ze doen het prima en hebben de ambitie om door te stomen naar de eredivisie.

Of ze dat ooit zullen halen, is natuurlijk maar de vraag, maar de ambitie is er wel.

Tja, Margien heeft ook wel eens ambities en als ze die heeft moet ze zelf maar zien hoe ze aan het geld komt om die te verwezenlijken.

Olhaco wil voor haar topambities graag een topsporthal met een plafond van 11 meter.

Voorwaar geen kattenpis.

In die hal zou Olhaco, omdat ze inmiddels op topniveau zit, dagelijks moeten trainen.

Helemaal prima.

Het toeval wil dat Olhaco een volleybalclub is in Hoogeveen, u weet wel met de H. De stad met een behoorlijk ambitieniveau. Ambities die de gemiddelde burger huiverend naar de portemonnee doet grijpen.
Het toeval wil dat de ambities van Olhaco mooi kunnen meeliften op de ambities van Hoogeveen met de H.
En het is dan ook geen wonder dat de gemeente gekomen is met een plan voor een topsporthal waarin Olhaco samen met andere clubs zal kunnen trainen en evenementen zal kunnen organiseren.

Het wordt een dure hal en om dat te bekostigen zullen clubs min of meer gedwongen over moeten stappen naar de duurbetaalde topsporthal.

De gemeente wil dus:

• een topsporthal  vooral gericht op Olhaco
• en, vanwege het geld, mogen/moeten clubs die helemaal geen topsporthal nodig hebben, ook meedoen
• Olhaco gaat relatief veel gebruik maken van de hal en wil tijdens die uren ook het beheer van de kantine. Dit betekent minder ruimte voor andere clubs en minder inkomsten uit de kantine in een tijd dat de kosten voor het sporten fors omhooggeschroefd worden.

Om de prachtige hal landelijke uitstraling en allure te geven zouden er allerlei sportgerelateerde activiteiten omheen gebouwd moeten worden zoals winkels, wellnesscentra, fysiotherapeuten etcetera. U begrijpt dat in tijden van crisis mensen en organisaties staan te dringen om dit soort gebouwen. Of niet dan?

En, stel, Olhaco komt in de eredivisie, stel er wordt een toernooi georganiseerd, naar wie gaat de opbrengst dan?

Of is het zo dat de gemeente en de clubs  bepalen en de burger mag betalen?

Cultuur met de kleine c van carillon

Als het doorgaat zoals het nu is, hebben we straks niemand meer in Hoogeveen die nog een instrument kan bespelen, niemand meer die nog op een koor zit, niemand die nog theater kan maken, niemand die een fatsoenlijke tekening op papier kan krijgen.

Maar we hebben gelukkig wel een theater waar de enigszins bemiddelde oudere kan kijken naar theater dat er niet meer is.

Is dat erg? Nee, de grotere partijen in Hoogeveen vinden het allemaal prima. Alles voor de Tamboer en haar passieve cultuurconsumenten. Margien vindt het een triest en kortzichtig verhaal.

Het gaat met de cultuur al mis op de basisschool. Kinderen krijgen muziekles van docenten die zelf net de blokfluit en triangel kunnen bespelen maar veel hoger ligt het niveau niet. Kinderen krijgen niet zelf de mogelijkheid om te leren een steeldrum te bespelen. Ze leren niet zelf te rappen. Ze leren niet zelf gitaar te bespelen terwijl zoiets gemakkelijk zou moeten kunnen, is het niet op de basisschool dan wel in het buurtcentrum onder begeleiding van een echte docent. O ja, natuurlijk, de kinderen kunnen 10 wekenlang toeterles krijgen van de Harmonie Wilhelmina. Maar wees nou eens eerlijk: welk kind zit hier nou op te wachten? Een enkeling misschien maar het gros hangt al tijdens de eerste weken de toeter in de wilgen.

Hetzelfde gaat trouwens op voor alle andere cultuuruitingen waaraan op de basisschool aandacht wordt besteed: het is allemaal minder dan minimaal. Vrijwel alle aandacht gaat naar taal en rekenen en de rest hangt er wat bij.

Pas op de middelbare school krijgen kinderen eindelijk eens fatsoenlijk muziekles maar, evenals op de basisschool wordt ook daar nauwelijks aangesloten bij de behoeftes van de kinderen.

Hoeveel kinderen zijn uiteindelijk actief bezig met iets op het culturele vlak? We mogen blij zijn als we daar de 10% te pakken hebben. Muzieklessen zijn voor het gros van de mensen veel te duur. Maak het dan goedkoper en laagdrempeliger.

Breng cultuur gewoon terug waar ze hoort: niet in de grote gebouwen maar weer in de buurthuizen en gymzalen. Wat is er nou meer samenbindend dan samen te zingen, samen muziek te maken, samen te schrijven, samen te tekenen?

Het hoeft allemaal niet zo duur als je het gewoon daar aanbiedt waar de mensen zijn. Terug naar de basis.

Met een steeldrumgroep hou je mogelijke rotondebezetters binnen de muren. Met een hiphopgroep beperk je vandalisme. Negatieve jongeren hoef je niet te vertroetelen met mooie dingen als vuurwerkpakketten en uitjes. Positieve jongeren, daar moet je op inzetten zij nemen de negatievere elementen wel op sleeptouw. Je moet mensen in hun eigen kracht zetten door het samenbindend vermogen van de cultuur.

In tijden van crisis moet je snijden. Dat is jammer maar niet erg. Maar je moet helder maken waar je voor wilt gaan. Margien gaat voor de gemeente als faciliteerder. Ze moet faciliteren dat actief aan cultuur gedaan kan worden. Passieve cultuurbeleving is geen primaire taak van de overheid en kan dan dus ook afgestoten worden. We hebben niks aan die hele Tamboer als er niemand meer iets aardigs op de planken weet te brengen.

Gelukkig is er toch nog iets wat op het culturele vlak zomaar de dans van de bezuinigingen mag ontspringen: het carillon! heel fijn natuurlijk. Dat is dus cultuur met een hele kleine c.

Rekeningen uit de woestijn

 

Het leven is vol keuzes.

Dat geldt voor u en mij, dat geldt ook voor de gemeente Hoogeveen.

De gemeente Hoogeveen wil in tijden van crisis groots en meeslepend leven en dat mag natuurlijk.

Dat er aan groots en meeslepend leven een behoorlijk prijskaartje zit, wordt er niet bij verteld maar het is een feit.

Er worden in Hoogeveen continu beslissingen gemaakt op basis van vage aannames die niet of nauwelijks maar altijd vol, op niks gebaseerd, optimisme worden genomen.

Met het grootste gemak worden leningen aangegaan voor projecten waarvoor onze kinderen nog jarenlang zullen moeten bloeden. Er wordt dus niet eerst gekeken of er ergens geld voor is, nee, er wordt geld geleend en dan zien we later wel weer. De rekening doorschuiven naar de komende generatie noemen we dat en het gebeurt in Hoogeveen met de regelmaat van de klok.

Grote infrastructurele projecten worden op stapel gezet terwijl het reguliere onderhoud aan de wegen meer en meer achterstand op loopt. Het is wachten op de eerste ongelukken. Als het kalf verdronken is, heeft Hoogeveen zelfs geen geld om de put te dempen maar wel een Vliegveldweg.

De parkeergarage is ook al een project waar vermoedelijk de opbrengsten veel hoger worden ingeschat dan ze ooit zullen worden. De gemeente bepaalt, de burger betaalt.

Over de biomassacentrale a la Hoogeveen wil Margien het niet eens meer hebben. Dat we hiermee afstevenen op een zoveelste debacle is wel duidelijk en dat de informatie omtrent deze zaak ronduit ondoorzichtig is geweest is nog veel meer duidelijk. Alles voltrekt zich, voor de burger, in absolute schimmigheid.

En wie is er ooit op het idee gekomen om een Topsporthal in Hoogeveen neer te zetten?

Voor die twee topsporters die we hebben mag er grof betaald worden.

Niet alleen door de Hoogeveense burger maar ook bijvoorbeeld door de leerlingen van RSG Wolfsbos.

In plaats van te kunnen sporten in hun eigen sporthal, wordt die nu gesloten en mogen de pubers in grote groepen tegelijk de Mr. Cramerweg oversteken om daar misschien nog een gymles van 20 minuten te kunnen hebben.

Sporten is alleen belangrijk voor kinderen van het Roelof van Echten maar de Wolfsbossers kunnen best met wat minder toe.

Heeft u trouwens wel eens een grote groep pubers over de weg zien fietsen? Je houdt je hart vast. Maar goed, zorgplicht voor de kids die moeten oversteken, zit er niet in bij de PvdA, het CDA en de VVD. Nee, topsport, dat is goed, topsport moet! Voor wie?

En wie betaalt?

En hoe lang zal er nog betaald mogen worden?

Dat de huidige jongeren het een stuk zwaarder zullen krijgen dan de dertigers en veertigers van nu, is wel duidelijk.

En het is volstrekt onverantwoord de rekening van allerhande projecten, waar niemand op zit te wachten, maar door te schuiven naar de jongeren van nu en de volgende generatie.

Triest dat er geen kritische jongeren in de gemeenteraad te vinden zijn.

Zij betalen het gelag voor het wanbeleid van de afgelopen jaren.

Het is terecht dat de kleine partijen als Transparant Hoogeveen, GroenLinks en SP hier constant aandacht voor vragen.

Helaas lijken ze roependen in de Hoogeveense woestijn.

KPMG: kopietje hier, kopietje daar, kopietje in de gloria?

Dag mijn lieve MargienAaltje,

Het is al weer een maand geleden sinds ik je schreef. En in die tijd is hier veel gebeurd. Het hospitaaltje is daadwerkelijk in bedrijf. Er komen steeds meer vrouwen om zich te laten testen. Gelukkig zijn de eerste mannen ook geweest. Eerder dan wij hadden durven hopen. Dat geeft ons heel veel moed. We hebben sinds drie dagen ook een (heel trage) internet verbinding en het eerste wat ik deed was op jouw weblog kijken.

Ik zag daar dat ons broertje weer van zich heeft laten horen. Hij is nog geen steek veranderd, dat is wel te merken. Altijd al een wolf in schaapskleren geweest en altijd met oogkleppen voor. Bereid om wat dan ook te doen voor een flinke zak met geld. En het ergste is dat het hem geen klap interesseert wat voor schade hij anderen daarmee berokkent.

Is hij al bij je geweest om een biertje met je te drinken? Pas op voor zijn maniertjes hoor. Hij praat je de laatste cent uit je beurs en verdwijnt met de Noorderzon. En als hij terugkomt is hij in staat om jou een schuldgevoel aan te praten omdat je boos op hem bent.

Soms denk ik dat hij de duivel in hoogsteigen persoon is. Jij zult misschien tegenwerpen dat in ieder mens, hoe slecht ook (van gedrag) nog een kiem van goedheid valt te ontdekken, het is mij niet gelukt die kiem bij hem te vinden.

Jij houdt je goed bezig met dat ziekenhuis bij jullie, zag ik. Ook jij bent nog geen steek veranderd en daar ben ik trots op.

Waar ik vooral benieuwd naar ben is dat rapport waar ik steeds weer over hoor en lees. Klopt het dat de Raad van Bestuur van die zorggroep waar Bethesda onder valt voor € 800.000,00 een rapport heeft laten opstellen door Wouter Bos van KPMG Plexus? En dat een bijna identiek rapport met een vergelijkbaar advies is opgesteld voor de ziekenhuizen in Winschoten en Delfzijl? Is hier misschien sprake van een handige manier om een hoop geld te verdienen met heel weinig werk? Het zou me niet verbazen als Johan hier achter zit. Die heeft echt veel contacten tegenwoordig, verkijk je daar niet op. Google maar eens op zijn naam en je schrikt je lam als je ziet met wie hij in verband te brengen is.

Lieve zus, mijn internetquotum voor vandaag is op. Ik moet dus stoppen. Laat gauw van je horen! Je bent ineens zo fijn dichtbij!

Je broer Hippo

Broeder!

Wat fijn en wat goed dat je daar in de bushbush zo bezig bent met het opzetten van een ziekenhuis. Ik ga er van uit dat het een ziekenhuis is voor ALLE bewoners uit Mbwanga en niet alleen de rijken?

Aan Johan wil ik niet teveel woorden kwijt. Nee, het bier staat hier in de koelkast en hij is natuurlijk niet langsgekomen. Druk, druk, druk met het volgen van leiderschapstrainingen, communicatietrainingen, golfbaanontmoetingen en netwerken. Dan zit een biertje met zuslief er niet meer in.

Ik vind vooral die trainingen gevaarlijk. Hij leert zo alles recht te praten wat krom is. Of, zoals onze vader altijd zei: “Geld dat stom is, maakt recht wat krom is”.

Ik maak me er best zorgen om want volgens mij is onze broer bezig zichzelf te verliezen. Ik hoop echt dat hij elke ochtend in de spiegel kan kijken en kan zeggen: ik ben een goed mens.

Ik blijf maar geloven dat niemand zo ver kan dwalen dat er geen weg meer terug is.

Dat rapport van jou is behoorlijk aan de prijzige kant. Hoeveel ziekenhuizen kun jij daarvan bouwen? Is het niet raar dat Bos met wat knip en plakwerk op een soortgelijk rapport in Winterswijk uitkomt?

Het zal toch niet zo zijn dat hij overal in dit land variaties op hetzelfde thema verspreid a 800.000 euro per keer? Ik kan dat niet geloven. Wie zou daar belang bij hebben? Nou ja, het antwoord weet ik al: hijzelf en zijn bedrijf.

Maar echt, ik geloof je gewoon niet en wil je ook niet geloven. Zwartkijker. Jij weet altijd mijn goede humeur te vergallen. Je wordt bedankt, ook namens de samenleving!

MargienAaltje

Lieve Zus!

Over de prijs van het rapport van Wouter Bos kan ik nog niet zoveel zeggen. Vandaag had ik wat meer internetquotum, dus ben ik gaan zoeken. Die € 800.000,00 is misschien aan de hoge kant hoorde ik in de uitzending van Radio Hoogeveen, die ik hier via de satellietverbinding heb beluisterd vanaf de actiewebsite van dat actiecomité. Zal wel een schatting zijn, het schijnt dat € 200.000,00 een serieuzer te nemen bedrag is, maar dan nog. Mijn budget voor een heel jaar hier in Mbwanga is € 15.000,00 en dan moet ik ook nog oppassen dat ik geen medicijnen verstrek die door de farmaceutische industrie hier worden gedumpt nadat ze in de hoogontwikkelde “eerste en tweede wereld” verboden zijn verklaard.

Maar hoe het ook is, het is wel duidelijk dat KPMG een goudmijn is voor adviezenschrijvers. Johan kan nooit ver uit de buurt van die lui verkeren, dus misschien kun je het hem eens vragen.

Overigens heb ik wel informatie over de situatie in Winterswijk gevonden. Op Zorgvisie kun je lezen dat er een extern consultancybureau in de arm is genomen. Of dat KPMG is geweest kan ik je nog niet melden, maar ik zal het je zeker laten weten als ik daar achter ben.

De fusie is daar trouwens niet doorgegaan, dat valt te lezen op Fusie gaat niet door, misschien kun je dit doorgeven aan de mensen van het comité in Hoogeveen, jij zult vast wel weten wie dat zijn.

Toen ik vanochtend jouw column beluisterde via de website van het comité, had ik tranen in mijn ogen. Je stem klonk zo vertrouwd, je was even zo vreselijk dichtbij en ik zag ons weer samen pruimen plukken in de tuin van buurvrouw Mina. Sindsdien denk ik steeds aan die drie grote haren op haar kin en aan Hendrik, die doofstomme kleermaker, die ik altijd een hand ging geven als hij voorbij kwam. Ik vond hem zo zielig en ik bad elke avond dat onze lieve Heer hem de spraak zou schenken, maar helaas, onze lieve Heer was toen waarschijnlijk even op vakantie.

Volgens mij is toen al de kiem gelegd voor mijn werk nu. Wij, gewone mensen, zullen het moeten doen op deze aarde. In eenvoud en oprechtheid.

Ik doe in ieder geval mijn best en ik weet dat dit voor jou ook geldt. Dat Johan zo buiten de boot valt, het is maar goed dat vader en moeder dat niet meer hoeven te beleven.

Lieve zus, ik ga nu stoppen, door jou te schrijven krimpt elke keer mijn heimwee, ik ben blij dat je bestaat.

Hippo

Oproerkraaier!

Wat ben je er toch voor één?

Eerst een beetje glashard zitten te beweren dat die rapporten bijna een miljoen kosten en dan beweren dat ze 200.000 kosten. Je moet maar durven. Huhuh... in eenvoud en oprechtheid.

Zo kennen we er meer he.

Het blijft een feit dat 200.000 euro ook erg veel geld is.

Het blijft een feit dat dat geld door jou en mij betaald is.

Het blijft een feit dat juist WIJ niet lijken te mogen weten wat er in dat rapport staat.

En dan is het misschien niet een feit maar toch een waardeoordeel: ik vind dat er erg veel geld wordt verdiend aan de top van het ziekenhuis.

Kijk, ik verdien zelf 40.000 euri per jaar. Niet veel, maar ik kan er alles mee doen wat ik nodig heb.

Met een loon van 100.000 zou ik nog meer kunnen doen, dure merkkleding kopen buiten de uitverkoop om, een tocht door de jungle maken of.... of....

Met een loon van 200.000, dat dus door jou, mij, en onze buren betaald wordt, koop je een huis van een miljoen, joost mag weten waar dat voor nodig is, koop je nog meer merkkleding en dure port en neem je een bewakingsbedrijf in dienst. En, vooruit, je gaat voor de 2e keer naar Madagascar. Ik bedoel dus: wat voor zin heeft het om zoveel geld van hardwerkende mensen af te nemen als het nauwelijks iets zinnigs meer oplevert?

Maar goed, ZE doen maar.

Er is niemand uit de politiek die dat oplost want de wil ontbreekt.

Denk maar veel aan de drie haren op de kin van buurvrouw Mina.

De eerste staat voor geloof. Het geloof dat je iets doet dat er toe doet, dat je de wereld beter maakt.

De tweede staat voor de hoop. De hoop dat het beter wordt dwars tegen alle cynisme en egoïsme in.

De derde staat voor de liefde. De liefde die je hebt omdat je weet dat een ander mens net zo is als jij bent. Met dezelfde angst, wanhoop, liefde en hoop.

Laten we daar dan maar voor gaan broertje. Geef nooit op maar pas op jezelf.

MargienAaltje

Meer ziekenhuizen, meer verzekeraars

-->

Het was een bjusterbaarlike tocht, de Optocht der Braven afgelopen donderdag.

Bjusterbaarlik want het waren niet alleen ouderen en gehandicapten die meeliepen in de stoet, er liepen zelfs een stel stoere jongens van de hiphopschool mee. Een prachtig gemêleerd gezelschap met ergens in de massa een enorm spandoek van de actiegroep uit Dokkum. Zij strijden voor het behoud van hun ziekenhuis de Sionsberg, een van de kleinste maar ook een van de beste ziekenhuizen van Nederland.

In Dokkum hebben ze alles al meegemaakt. De spoedeisende hulp en verloskunde staan daar onder druk. Er zijn dermate veel onthutsende dingen gebeurt dat de gemeenteraad heeft besloten een onafhankelijk feitenonderzoek in te stellen naar de handel en wandel van de inspectiedienst voor de volksgezondheid, De Friesland Achmea en het Bestuur van het ziekenhuis.

De conclusies zijn zo herkenbaar dat ze naadloos op het Hoogeveense verhaal zouden kunnen passen:

Sluiting van het ziekenhuis wordt niet door kwaliteitseisen ingegeven maar door een mogelijk faillissement. Het ziekenhuis van Dokkum heeft dan ook een tekort van wel 200.000 euro per jaar.

Je zou zeggen: dat lappen de Dokkumers samen even bij elkaar maar dat feest gaat niet door. Achmea wil alleen maar sluiten. Zij wil dit samen met de Inspectie voor Volksgezondheid die glashard beweert dat er geen doden vallen bij een langere aanrijtijd naar de spoedeisende hulp. Je zult maar een hartaanval of een hersenbloeding hebben of bezig zijn met een gecompliceerde bevalling....

DFZ-Achmea, de IGZ, de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht van het ziekenhuis zijn er niet in geslaagd op professionele wijze te communiceren met de belanghebbenden over het slechte nieuws. Ook dat is zeer herkenbaar voor Hoogeveen. Het heeft hier voor veel onrust gezorgd. Misschien komt de openheid er nog, maar ze komt sowieso te laat.

Ook is het in Dokkum volkomen onduidelijk wat de gevolgen zullen zijn van de door te voeren reorganisatie van het ziekenhuis. Artsen van de Sionsberg hebben aangegeven dat de reorganisatie doden gaat kosten. Ik geloof ze zo. En ik word er niet vrolijk van.

Bij de reorganisatie van onze ziekenhuizen draait alles om winst. Winst voor de verzekeraars, winst voor de ziekenhuizen en winst voor een peperduur adviesbureau als KPMG Plexus. Burgers en ziekenhuispersoneel hebben niks te zeggen. Nou ja, B&W mag namens ons mee aan tafel zitten maar als het gaat zoals het met ons IC station is gegaan, hoeven we weinig te verwachten.

Het blijft absurd dat het ziekenhuisbestuurders, zorgverzekeraars en adviesbureaus zijn die beslissen over onze noodzakelijke gezondheidszorg.

Is het niet zo dat er juist minder marktwerking is als er minder ziekenhuizen komen? Reken er maar op dat de prestatieprikkel ras verdwijnt wanneer we hier in Drenthe nog maar 1 groot ziekenhuis over hebben. We hebben juist meer kleine ziekenhuizen nodig. Internationale studies wijzen uit dat de optimale omvang van algemene ziekenhuizen tussen de tweehonderd en driehonderd bedden ligt. En o wonder, die kleine ziekenhuizen werken een stuk efficiënter dan de grote kolossen. In grotere ziekenhuizen worden meer onnodige verrichtingen gedaan. Gewoon omdat het kan. Er is ook veel meer controle nodig. Gewoon omdat het moet.

En we hebben natuurlijk ook meer, kleinere verzekeraars nodig. Die echt met elkaar concurreren. We hebben graag iets te kiezen

Tenslotte heb je een overheid nodig die kaders durft te stellen en er garant voor staat dat gezondheidszorg voor ons allemaal betaalbaar en bereikbaar is.

Gezondheidszorg is niet alleen maar een markt waarin overbetaalde gezondheidsbobo's elkaar bezighouden en balletjes toeschuiven tijdens een potje gezondheidsstratego .

Gezondheidszorg is ons sociaal grondrecht.

Red de Sionsberg
Meer ziekenhuizen, meer verzekeraars

Het beschamende geval dat Margiens broertje is

Hieronder heeft Margien haar correspondentie met haar broertje gezet. Ze weet dat dit misschien in strijd is met het briefgeheim maar heeft daar wezenlijk lak aan.
Want waar gaat het eigenlijk om?
Om de gruwelijke golfwereld waar van alles wordt bekokstoofd of om de mensen over wiens hoofden van alles wordt beslist zonder dat ze ook maar ergens het recht hebben om mee te spreken, laat staan gehoord worden.

De trieste correspondentie met broerlief dus.

Overigens wenst Margien in geen enkel opzicht aansprakelijk te worden gesteld voor de onzin die haar broer uitkraamt. Zijn overtuiging is tenslotte ook maar een mening.

-->

Mijn lieve zus,

Het zal je verheugen, ik ben weer thuis. Om twee voor twaalf gisteravond raakten de wielen de grond weer en je snapt wel dat ik opgelucht ademhaalde. Mijn claustrofobie in het vliegtuig is nog lang niet voorbij. Diep in de nacht reed ik Hoogeveen binnen. Uiteraard kon ik weer niet slapen na zo’n lange vlucht en dus heb ik mijzelf een heerlijk glas wijn ingeschonken, je weet wel die mooie Graue Burgunder Feinherb die ik uit Duitsland haal.

Hoogeveensche Courant er bij gepakt en wat las ik? Gaat ziekenhuis Bethesda hier dicht? Is het echt waar? Dat laten ze toch niet gebeuren. Vertel me alsjeblieft gauw wat er allemaal aan de hand is, want van wat ik hier lees word ik heel ongerust.

Laat gauw van je horen,

Johan

je kleine broertje

-----

Broerlief,

Het is dat jij het bent, maar waar was jij de afgelopen , zeg maar 5 jaar? Juist, met je lijf van het ene vliegtuig in het andere en met je geest van het ene golfbaan gesprek na het andere.

Je hebt toch niet gemist dat we in Nederland en in een groot deel van de westerse wereld van het geloof in de zorgzame samenleving zijn afgestapt en en van “Jezus redt, Jezus redt, alle mensen opgelet”, zijn overgestapt naar “Ieder voor zich en niemand voor ons allen”.

Oftewel, we geloven niet meer zoveel in elkaar maar meer in de markt.

En ja, in het kader daarvan hebben de hoge heren besloten dat het goed is dat ziekenhuizen voortaan zoveel mogelijk centjes gaan verdienen en dat schijnt alleen te kunnen als ze megagroot zijn.

En, ze zeggen dat de zorg daar ook nog veel beter is. Nou ja, ik geloof er weinig van hoor, maar jij als Golfbaan lobbyist hebt daar vast wel eens een balletje over opgegooid. Of gooi je niet op de golfbaan?

Mocht je meer weten van ongekende kwaliteitsslagen, dan hoor ik dat graag!

Dag broer, ennuh.... wees niet bang ook al is de crisis nog zo groot, hier mag je altijd een biertje komen drinken.

Margien

-----

Lieve Margien, gladde aal, zoals ik vroeger altijd zei,

Dat van die zorgzame samenleving is nieuw voor mij. Daar heb ik nooit van gehoord, wat was dat? Misschien heb ik mij toch wel iets te veel door mijn werk mee laten slepen, daarom ga ik ook een lange vakantie nemen. Voorlopig blijf ik zeker vijf dagen thuis en ik zal graag een biertje bij je komen drinken.

Vorige week was ik in Londen op de Bilderbergronde, ter voorbereiding van de grote conferentie en daar sprak ik Karel van Ligchtenvoort. Hij is voorzitter van de Raad van Bestuur van het Amaliaziekenhuis in oprichting. Ik mag je nog niet vertellen waar dit ziekenhuis zal worden gebouwd, maar de man was razend enthousiast. Sprak over concentratie van hoog-complexe zorg en dat dit kapitalen ging opleveren. Hij heeft me zelfs een betrekking aangeboden als woordvoerder namens de cliëntenraad van het ziekenhuis. Beetje lobbyen, criticasters de mond snoeren, je weet wel het werk dat net even te smerig is voor van Ligchtenvoort zelf. Paar dagen werk in de maand, beetje lullig tweeten over tegenstanders, onbegrijpelijke commentaren geven aan de media, enzovoort. En weet je wat voor beloning daar tegenover staat? Honderdvijfentwintigduizend euro per jaar. Eventueel te storten op een nummerrekening op de Cayman Islands.

Ik heb gezegd dat ik wat tijd wil, om er eens goed over na te kunnen denken. En uiteraard mijn lieve dwarse provocerende oudere zus, om jou om je reactie te vragen. Vind je dat ik het moet doen? Ligchtenvoord zegt dat ik ook nog een secretaresse mag aannemen. Heeft ie vijfennegentigduizend euro per jaar voor klaarliggen. Die man kan strooien met geld. Zijn adagium is: “Zorgverzekeraars maken veel te veel winst, ik pluk ze kaal,” of zoiets. Eerlijk gezegd weet ik niet eens wat hij daar mee bedoelt. Heb jij enig idee?

Zet die biertjes maar vast in de koelkast. Na alle champagne en kaviaar van de laatste dagen, is een gewoon arbeidersdrankje toch ook wel weer eens heel lekker.

Johan

-----

Broeder...

Je liegt gewoon dat je niet weet wat de zorgzame samenleving was.

Kijk, vroegah, toen ik nog twee paardenstaartjes en melktandjes had, vroegah....

toen hielp mijn moeder gewoon de buurvrouw wanneer die net een kind had gekregen. Vroeger reed iedereen om de beurt met Margje wanneer ze op bezoek moest bij haar man Peet, die weer eens opgenomen was. Vroeger was lang niet iedereen aan het werk en waren de meeste mensen die niet werkten gewoon gezond. Die konden dus best wat uurtjes besteden aan mensen in hun buurt.

Maar goed, vrouwen moesten emanciperen, terecht natuurlijk, maar of het daar nou allemaal beter van is geworden?

Toen veel vrouwen werkten kwam het CDA erachter dat het niet zo goed ging met het omzien naar elkaar. Mensen hadden er geen tijd meer voor want druk druk druk.

En ja, wat zie je dan? Het CDA ging de zorgzame samenleving uitroepen. Een mission impossible.

Vroegah hadden we een zorgzame samenleving, maar het had geen naam en, om eerlijk te zijn ging het ook niet altijd even goed maar toen het CDA de zorgzame samenleving uitriep was dat alleen maar een bezuinigingstruc. Het werk dat door de thuiszorg en maatschappelijk werk werd gedaan moest weer naar de burger (klinkt het bekend? het klinkt bekend).

Sinds die tijd is het allemaal niet bepaald beter geworden met de zorg. Misschien op sommige punten wel, maar ik zou het zo 1,2 niet weten. Misschien weet jij het?

Trouwens, ik geloof niet dat mensen als die Ligchtenvoorde bestaan en zo'n man van de cliëntenraad ook niet. Ik bedoel MAN! we hebben het hier over de ZORG! Dat is toch iets heel anders dan geld?

Ik heb vertrouwen in mensen tot ze bewezen hebben dat ze niet te vertrouwen zijn. Het gaat niet om hun woorden, het gaat om hun concrete daden. Daarop mag je mensen afrekenen. De rest delete je gewoon maar.

Ik snap je probleem niet.

Je zit maar zonder enig bewijs wat mensen zwart te maken. Bah!

Kijk, dat ze dat nou met jou gaan doen met je dikke Saab en dito laag boter op je hoofd.....

Is het niet zo dat wie met 1 vinger naar een ander wijst, eigenlijk ook met 3 naar zichzelf wijst, o broertje?

Eat your heart out, brother!