Het is alweer pakweg
150 jaar geleden dat in Veenhuizen bedelaarsgestichten werden
omgevormd tot strafinrichtingen.
Het was min of meer
toevallig dat ze juist daar kwamen. De armoede was begin 1800 groot,
de ellende ook en de Maatschappij van Weldadigheid werd opgericht om
hieraan iets te doen. In 1823 sloot de Maatschappij van Weldadigheid
een contract met de Nederlandse regering om 4.000
wezen, 1500 bedelaars en landlopers en 500 gezinnen op te nemen. Voor
bedelaars en landlopers werd in Ommerschans in Overijssel een
(straf)kolonie opgericht. Voor de te plaatsen kinderen werden in het
Drentse Veenhuizen drie grote gestichten gebouwd. Gestichten die dus
later gevangenissen zouden worden.
Maar tijden veranderen
en crises gaan voorbij. Het enige wat echter nooit is veranderd dat
zijn de gevangenissen in het met openbaar vervoer nauwelijks te
bereiken Veenhuizen.
Er zitten zo'n 1000
gedetineerden in een van de meest onbereikbare oorden van het land.
Het mag duidelijk zijn
dat deze 1000 gedetineerden niet allemaal uit Drenthe komen. Drenthe
levert per jaar maar een paar handen vol gedetineerden.
De rest van de
gedetineerden komen uit het hele land: uit Roermond, Rotterdam,
Utrecht, noem maar op. Allemaal worden ze heel erg ver van hun
woonplaats en van hun familie opgesloten.
Of dat erg is?
Een kortzichtige
crimefighter zal roepen: Nee! Hoe meer isolement des te beter. Hoe
meer straf des te meer boete. Kapot zullen ze, dat tuig.
Er is echter een
probleem: de meeste van de gedetineerden komen terug in de
samenleving. En die samenleving heeft maar 1 belang: gedetineerden
die na het uitzitten van hun straf weer zo goed mogelijk in de
samenleving meedraaien.
Want ja, ieder
slachtoffer is er een teveel toch?
En iedere gedetineerde
die na een paar maanden weer opgepakt moet worden kost ons als
hardwerkende belastingbetalers een dikke 200 euro per dag.
Zoiets moeten we dus
niet willen.
Maar voorlopig lukt het
maar niet om gedetineerden na hun straf weer op de rails te krijgen.
Maar liefst 75% van de gedetineerden komt terug en heeft dus
blijkbaar niks positiefs opgedaan van de vorige detentieperiode.
Nou is dat ook niet
onlogisch want het ontbreekt gedetineerden na de detentie vaak aan
van alles de 4 W's: wonen, werk, welzijn en, jawel, wijf.
Relaties van
gedetineerden komen onder grote druk te staan tijdens de detentie.
Een trieste zaak. Want juist een goede stabiele relatie kan ervoor
zorgen dat een gedetineerde het wel uit zijn hoofd laat om weer het
verkeerde pad op te gaan. Heb je iets te verliezen dan kijk je wel
uit. Een goed wijf is een prima preventie.
Maar wanneer je mensen
opsluit in een uithoek van Nederland gaat het echt niet lukken met
het warm houden van een relatie.
De reiskosten en
reistijd zijn voor veel familieleden nu bijna niet op te brengen,
want ja, er zitten maar weinig gefortuneerde witte boorden criminelen
in de gevangenis.
Al met al zou het voor
de meeste relaties van gedetineerden een kleine 3 uur aan reistijd
schelen wanneer heel Veenhuizen werd gesloten en in Hoogeveen een
goed bereikbare gevangenis kwam. Is dat nou een goed plan of een goed
plan?