Een goed wijf

Het is alweer pakweg 150 jaar geleden dat in Veenhuizen bedelaarsgestichten werden omgevormd tot strafinrichtingen.

Het was min of meer toevallig dat ze juist daar kwamen. De armoede was begin 1800 groot, de ellende ook en de Maatschappij van Weldadigheid werd opgericht om hieraan iets te doen. In 1823 sloot de Maatschappij van Weldadigheid een contract met de Nederlandse regering om 4.000 wezen, 1500 bedelaars en landlopers en 500 gezinnen op te nemen. Voor bedelaars en landlopers werd in Ommerschans in Overijssel een (straf)kolonie opgericht. Voor de te plaatsen kinderen werden in het Drentse Veenhuizen drie grote gestichten gebouwd. Gestichten die dus later gevangenissen zouden worden.

Maar tijden veranderen en crises gaan voorbij. Het enige wat echter nooit is veranderd dat zijn de gevangenissen in het met openbaar vervoer nauwelijks te bereiken Veenhuizen.

Er zitten zo'n 1000 gedetineerden in een van de meest onbereikbare oorden van het land.

Het mag duidelijk zijn dat deze 1000 gedetineerden niet allemaal uit Drenthe komen. Drenthe levert per jaar maar een paar handen vol gedetineerden.

De rest van de gedetineerden komen uit het hele land: uit Roermond, Rotterdam, Utrecht, noem maar op. Allemaal worden ze heel erg ver van hun woonplaats en van hun familie opgesloten.

Of dat erg is?

Een kortzichtige crimefighter zal roepen: Nee! Hoe meer isolement des te beter. Hoe meer straf des te meer boete. Kapot zullen ze, dat tuig.

Er is echter een probleem: de meeste van de gedetineerden komen terug in de samenleving. En die samenleving heeft maar 1 belang: gedetineerden die na het uitzitten van hun straf weer zo goed mogelijk in de samenleving meedraaien.

Want ja, ieder slachtoffer is er een teveel toch?

En iedere gedetineerde die na een paar maanden weer opgepakt moet worden kost ons als hardwerkende belastingbetalers een dikke 200 euro per dag.

Zoiets moeten we dus niet willen.

Maar voorlopig lukt het maar niet om gedetineerden na hun straf weer op de rails te krijgen. Maar liefst 75% van de gedetineerden komt terug en heeft dus blijkbaar niks positiefs opgedaan van de vorige detentieperiode.

Nou is dat ook niet onlogisch want het ontbreekt gedetineerden na de detentie vaak aan van alles de 4 W's: wonen, werk, welzijn en, jawel, wijf.

Relaties van gedetineerden komen onder grote druk te staan tijdens de detentie. Een trieste zaak. Want juist een goede stabiele relatie kan ervoor zorgen dat een gedetineerde het wel uit zijn hoofd laat om weer het verkeerde pad op te gaan. Heb je iets te verliezen dan kijk je wel uit. Een goed wijf is een prima preventie.

Maar wanneer je mensen opsluit in een uithoek van Nederland gaat het echt niet lukken met het warm houden van een relatie.

De reiskosten en reistijd zijn voor veel familieleden nu bijna niet op te brengen, want ja, er zitten maar weinig gefortuneerde witte boorden criminelen in de gevangenis.

Al met al zou het voor de meeste relaties van gedetineerden een kleine 3 uur aan reistijd schelen wanneer heel Veenhuizen werd gesloten en in Hoogeveen een goed bereikbare gevangenis kwam. Is dat nou een goed plan of een goed plan?