Meelopen, niet klagen

Zaterdag gaan mensen, die graag een goed ziekenhuis in hun eigen buurt willen hebben, lopen voor Bethesda.

Bethesda zal omarmd worden door deze mensen.

Grote vraag is natuurlijk: door hoeveel mensen wordt Bethesda omarmt?

Door 10? 100?

Mochten er maar 100 mensen komen dan is dat een betreurenswaardige zaak en zal de geringe opkomst voor de bobo's van Leveste een argument zijn om tegen Bethesda te gebruiken. Want ja, gebrek aan draagvlak, he....

Voorlopig lijkt het er nog niet op dat er maar weinig mensen komen, maar je weet maar nooit.

Het mooie is dat de meeste politieke partijen van Hoogeveen al hebben aangegeven mee te zullen lopen. Prachtig! Op de Koppeling zullen alle politieke neuzen dezelfde richting op staan. Is dat mooi of is dat geweldig? Een wonder bijna.....

We hebben geen keuze meer. We moeten protesteren. Als we niks doen raakt Hoogeveen echt alles kwijt.

En natuurlijk zullen er bankaardappelen zijn die zeggen: Het helpt toch allemaal niks. Ze doen toch wel. We kunnen toch niks doen. Naar ons wordt nooit geluisterd.

Deze mensen zullen straks, wanneer Bethesda is gesloten, erachter komen dat ze minimaal 30 kilometer mogen reizen voor zorg. Zorg die zeker niet beter wordt dan nu want met die K van Kwaliteit wil het, al marktwerkende, maar niet vlotten.

Mensen die wel hebben geprotesteerd zullen tenminste nog kunnen zeggen: het is vervelend maar we hebben ons best gedaan.

En zo hoort het.

Het onderste uit de kan halen.

Schouders eronder, maar wel allemaal. Jong en oud.

Het heeft iets te maken met hoop. Hopen tegen de klippen op.

Net zoals die kikkers die zo stom waren in een melkemmer te springen.

De ene helft van de kikkers riep: hier komen we nooit meer uit! Dit valt niet op te lossen. Niemand zal ons redden, we kunnen niks meer doen. Zij hielden op met zwemmen en zakten vol met verlammend pessimisme naar de bodem.

De andere helft kikkers bleef maar door zwemmen. Sommige kregen een rood hoofd van woede. Anderen begonnen te schelden en te tieren een enkeling trapte stil met tranen in de ogen in de melk. Maar er was beweging. Genoeg beweging om uiteindelijk een laag boter op de melk te krijgen. Door te hopen, ondanks alles, konden de kikkers uiteindelijk via de boterlaag samen ontsnappen. In hun eentje was dit nooit gelukt.

En dan gaan we zaterdag. Samen. Een krachtig geluid laten horen. Vol hoop.

We maken er een feestje van, voor Bethesda.

Wat wil een mens nog meer?

Wie niet ver kan lopen, is natuurlijk slim genoeg om de auto in de buurt van Bethesda te zetten. Het maakt allemaal niet uit, maar wees er.

En laat vooral via Twitter of Facebook weten dat je er zaterdag bent. (Re)tweet onder #omarmBethesda, maak evenementen aan op Facebook, wat je maar wilt. Help mee om zoveel mogelijk mensen te bereiken.

Maar doe mee!

Tot zaterdag.