Sinterklaas en factcheckers

Er is een tijd geweest dat Margien geloofde in Sinterklaas.

Het was een mooie tijd, simpel, overzichtelijk, veilig. Ze hoefde zich nergens zorgen over te maken, haar cadeau kwam toch wel.

Die tijd was in een klap voorbij toen Sinterklaas opeens wel heel erg veel op oom Jan leek, sterker nog, hij WAS oom Jan.

Zo is het ook gegaan met de politiek. Toen Margien jong was heeft ze in een vlaag van ongekende naïviteit zelfs nog voor een partij lopen folderen, bezocht ze partijbijeenkomsten maar langzaam maar zeker begon het licht te schijnen. Het bleek heel erg hard tegen te vallen met de maakbaarheid van de samenleving. De politiek bleek slechts een rol in de economische marge te hebben. Alles leek te worden bepaald door banken en economische grootheden. Niet gehinderd door enige werkelijke macht in het economische speelveld werd ons de afgelopen verkiezingstijd van alles beloofd. Mochten we de politici willen geloven, dan breekt rond 2040 een soort heilstijd aan maar eerst moeten we nog wel een dikke 30 jaar door het zuur om uiteindelijk het zoet te kunnen proeven.

Ondertussen hebben we een samenleving opgebouwd waarin ongebreideld gegevens van de burgers worden opgeslagen, waarin bijgehouden wordt wat ze op internet doen, waar ze naartoe rijden en hoe vaak, waar ze staan te bellen en met wie.

We leven in een samenleving waarin er nauwelijks toezicht is op de belastingen die betaald moeten worden door ondernemers. Horizontaal toezicht noemt de overheid dat. De Belastingdienst gaat in haar relatie tot ondernemers uit van vertrouwen. Heel anders dus dan in haar relatie naar de gewone burger die ieder jaar braaf zijn belastingformulier mag invullen. Nog veel anders wordt het bij mensen in de bijstand. Zij mogen, als waren zij de grootgraaiers bij uitstek, regelmatig hun boekhouding laten inspecteren door de overheid en zij mogen ook nog, op basis van anonieme tips, invallen in hun huis verwachten. Een rare wereld. O, en hebben we het al over banken gehad? Pensioenfondsen? Al die organisaties waarop nauwelijks controle is en die ook nauwelijks met sancties te maken krijgen wanneer ze miljarden over de balk gooien? Tja, ik word er stil van.

Vertrouwen. Dus. Daar gaat het om.

Maar kan iemand mij vertellen hoe ik mensen moet vertrouwen die elkaar uitmaken voor leugenaar en dat ook daadwerkelijk zijn?

Wij leven in een bijzondere tijd waarin pertinente leugens mogen worden verteld door lijsttrekkers die dan vervolgens worden afgedaan als halve waarheden.

We hebben factcheckers nodig om te kijken of onze toekomstige landsbestuurders de waarheid vertellen.

Hoe absurd willen we het hebben?

En dan straks na de verkiezingen mogen wij zeker weer uitgaan van een betrouwbare overheid?

Margien vindt het maar lastig allemaal.

Voor Margien heeft die partij gewonnen die daadwerkelijk werk maakt van betrouwbaarheid en van vertrouwen.

Een overheid die niet te vertrouwen is, verliest haar krediet.

Een overheid moet doen wat ze zegt, open en eerlijk zijn en zich aan de wet houden. Betrouwbaar tot op het bot.

Margien gelooft daar wel in. Openheid en eerlijkheid voor iedereen.