Onwetendheid is kracht

-->

Best volk, of vulgus, plebs, wat u maar wilt.

Kijk, u bent boos, boos omdat ik en mijn soort mensen volgens u te veel verdienen.

Zielig vind ik dat. Ronduit dieptriest en mijn soort mensen is het helemaal met mij eensch.

Het mooie is: hoe meer u raast, tettert en tiert tegen ons, deste minder wij u begrijpen. En deste minder u bereikt.

Waar bent u de laatste jaren zoal tegen tekeer gegaan?

• De invoering van de Euro waar u zo'n 10 % bij in bent geschoten
• Gegraai uit uw WW-pot
• Gegraai uit uw pensioenenpot
• Topslarissen die u overal meent te ontwaren behalve op uw eigen loonstrookje
• Onbetaalbare huren
• Het onbetaalbaar maken van het starten van een rechtszaak
• Uw rechteloosheid
• Megalomane bouwprojecten op uw kosten
• De onbetrouwbaarheid van de overheid
• De hoogte van uw zorgverzekering
• Het feit dat u straks de billen van uw zieke buurvrouw moet wassen

Ik bedoel maar. Wat heeft u met uw getier bereikt? Niks? Het zou zomaar eens kunnen. En dat is dan ook niet voor niks. Kijk, Edith Schippers roept: de overheid, dat bent u. Maar ik en mijn mensen weten wel beter. U mag overheidje spelen, meedenken over de gezondheidszorg,  zo lang u maar die beslissingen neemt die Schippers wil. Dat is hoe we het willen hebben.

Sinds u cliënt bent geworden, bent u geen burger meer.  Net zoals in een winkel bepaalt u niet mee wat er door de overheid aan u geleverd wordt. Dat denkt u misschien wel, maar uw winkel, de overheid, bepaalt wat goed voor u is. En u kunt wel denken dat u dan naar een andere winkel gaat, maar, we hebben er, heel slim, voor gezorgd dat u nergens anders kunt shoppen. Een tevreden shopper is geen hopper. Klagen over het assortiment van uw overheidswinkel mag, maar ik zeg, niet klagen maar dragen. Of niet dan?

Dat ik en mijn mensen wel boodschappen mogen doen in andere, ruim gesorteerde, winkels dat is niet uw probleem maar onze verdienste. Dat ik en mijn mensen bepalen wat u noodgedwongen verplicht bent af te nemen in de overheidswinkel en dat u nog maar heel weinig centjes overhoudt om zelf aan leuke dingen te besteden, is altijd al zo geweest. Vergeet niet, het is NU crisis en NU moet u de broekriem fors aantrekken. Dat is goed. Wat smaakt er tenslotte lekkerder dan een boterham met tevredenheid?

En terwijl u nog gaatjes erbij zet in uw broekriem gaan ik en mijn mensen vrolijk door met netwerkbijeenkomsten. Wij heffen het glas, wij doen een plas en alles blijft zoals het was. U heeft toch nooit serieus gedacht dat U de overheid was? Ha!

Heeft u nog steeds niet door hoe de netten van de controle zich steeds verder om u vastklemmen?

Ha, uw vrijheid wordt volledig door ik en mijn mensen bepaald.

Protesteren bij de rechter is onbetaalbaar. Het woord rechten onuitspreekbaar.

Vertrouwen is controle.

Alles over u wordt altijd en overal bijgehouden, op straat, internet. Wij weten wat waar u koopt, wij weten best hoe zwart u beunt en grijpen u wanneer dat ons uit komt. En u zult daar zijn waar het geween is en tandengeknars. Maar ik en mijn mensen worden nooit gepakt, nou ja, een beetje, soms. Maar wij weten alles altijd te schikken in ons netwerk. Zoiets heet rechtvaardigheid.

Oma Marie die iets te vaak met opa Sjaak aan tafel zit wordt natuurlijk wel bezocht door onze Fraudepolitie. Wij niet. 

De Fraudepolitie is er voor u, ter bescherming, zullen we maar zeggen. 

Ik en mijn mensen houden van bange mensen. Als de dood om hun baan te verliezen, bang voor faillissement, bang voor echtscheiding, bang voor falen, bang dat er niet voldoende zorg zal zijn, te bang om te leven, te bang om een mening te hebben. 

Schapen die hun mond niet open doen als ze naar de slachtbank worden geleid. Schoothondjes die doen wat wij willen. Uit angst en domheid.Zo bang dat ze elkaar vertrappen om niet vermorzeld te worden.

Ja, ik en mijn mensen zijn toch wezenlijk anders dan u en uw volk.

Besef:

Oorlog is vrede

Vrijheid is slavernij

Onwetendheid is kracht

Joost,

Joost den Graeijerdt