Sprookjes: je kunt er niet zonder

Laten we nou even niet zeggen dat we het met z'n allen niet geweten hebben.

We wisten heus wel dat we zwaar met op de pof leefden.

We gingen jaarlijks 1 tot vier keer op vakantie, namen een hypotheek zonder ook maar iets gespaard te hebben, kochten auto's op afbetaling, want ja, diepteinvestering, lieten de tuin aanleggen door een hovenier, want ja, waardeverhoging van het huis. Alles waar te voor stond hebben we gedaan maar echt tevreden waren we nooit.

We hebben uitgegeven als gekken. Gewoon, omdat het kon.

Sterker nog: het werd aan alle kanten gestimuleerd. Kocht je niet een huis dan was je een dief van je portemonnee, zo werd ons verteld door de belanghebbenden.

En het zou natuurlijk allemaal goed gaan. Niemand zou ooit ziek worden en als je ziek zou worden dan kwam alles altijd in ieder geval financieel,goed. En ontslagen zou niemand worden.

In Nederland sprookjesland.

Maar dat Nederland geen sprookjesland blijkt te zijn heeft heeelemaal niemand zien aankomen. Nou ja, een paar roependen in de woestijn, maar meer niet. Nee, de banken hielden ons arm, de overheid hield ons dom. Zo spraken ze dat af. Zo wilden zij dat, zo wilden wij dat.

Tot nu toe.

We zijn het als volk zat.

We zijn het zat dat 28% van de huurders in armoede leven.

Zat dat 400.000 kinderen in armoede leven.

Voedselbanken komen ons de oren uit.

Een overheid die van ons land een controle staat heeft gemaakt.

Een overheid die de rechtsstaat structureel aan het afbreken is.

En de regering, iedere regering is waardeloos en het hele gemeentebestuur bestaat uit een stel slapjanussen die het ook niet weten.

Alle corrupte graaiers mogen aan de hoogste boom.

Nee, we zijn boos en niet een beetje ook.

We zijn niet alleen boos maar ook nog heel erg slachtoffer. Want iedereen heeft het gedaan maar wijzelf natuurlijk niet.

Iedereen is schuldig maar wij niet.

Neeee, wij hebben het licht gezien.

Het Nederlandse volk wil een Leider, u weet wel, eentje met ballen. Hier en nu!

Eentje die als bij toverslag alle problemen weg kan toveren.

Eentje die kan zorgen dat rijk en arm, jong en oud, ziek en gezond allemaal weer fris en fruitig door het leven gaan. Alsof er niks is gebeurd.

Kortom: we hebben niks geleerd en willen weer geloven in een sprookje.

Mensen uit landen met sterke leiders kunnen ons precies vertellen hoe het is om met een sterke leider te leven. Over de rechteloosheid en willekeur, over de angst en over de corruptie.

Nee, van sterke leiders moeten we het niet hebben.

We moeten het hebben van onszelf.

Want ook al wonen wij op dit moment in een walgelijk land, we hebben nog wel een land waarin al die boze, verdrietige en wanhopige burgers uiteindelijk zelf de macht kunnen grijpen. Democratie noemen ze dat. Een ingewikkeld systeem maar beter dan dat hebben we niet. Het duurt een jaar of vier maar dan hebben we ook wat. Dan kunnen we met zijn allen een einde maken aan de dictatuur van de banken, het bevoorrechten van grote bedrijven, het graaien. Weg met fundamentele transitie, eigen krachtblabla, handjes productiever maken, verdienmodellen over de lijken van mensen heen.

De burger is aan zet.

De burger staat centraal.

Of is dat ook een sprookje?