woensdag 28 augustus 2013

Positief kritisch wij-gevoel


Boze tongen beweren dat mensen die kritisch zijn niet positief zijn.
Niets is natuurlijk minder waar!
Mensen die kritisch zijn, staan bol van de positiviteit.
Zo lang mensen nog iets van zich laten horen is het goed.
Ze laten dan zien dat ze niet onverschillig staan ten opzichte van zaken die in de samenleving spelen. Ze voelen zich nog verbonden. Vooral met de bestuursvorm die we democratie noemen.
Met democratie hebben we het te doen.
Imperfect maar het beste wat er is.
En daarop, ondanks alles maar vertrouwen.
Maar toch....
Het doet hen pijn wanneer er in de samenleving groepen onterecht negatief worden afgeschilderd, wanneer groepen monddood en rechteloos worden gemaakt en meer en meer gedehumaniseerd.
Terwijl tegelijkertijd andere groepen meer en meer boven de wet lijken te staan, zich mogen verrijken ten koste van anderen en werkelijk bijna alles mogen doen om hun persoonlijke doelen te bereiken. Waarom? Gewoon omdat het kan.

Nee, kritische mensen blaken van het wij-gevoel.

Dit in tegenstelling tot mensen die het allemaal wel best vinden.
Die hun stem niet laten horen in barre tijden.
Zij hebben het opgegeven.
Staan niet meer voor bepaalde normen en waarden. 
Of, erger nog, durven er niet meer voor te staan.
Laten zich als schapen naar de slachtbank leiden.
Kunnen in ieder geval later zeggen: Er zijn vreselijke dingen gebeurd en ik heb mijn mond dicht gehouden. Ik had andere prioriteiten.
Leven nog slechts.... waarvoor?

Als mensen nu geen kritisch tegengeluid laten horen.
Wanneer dan wel?

vrijdag 16 augustus 2013

Schandpaal 2.0


Amice,

Mag ik u van harte bedanken voor uw diepgravende schrijven op de provinciale website van onze prachtpartij.
Het lezen ervan heeft mij tot tranen toe geroerd. Ook mijn vrouw Jacqueline moest even haar sherry'tje verruilen voor een zakdoekje. Het gevoel van herkenning werd ons bijna teveel.


Wat ons heeft geroerd, is de manier waarop u ons Liberalen heeft neergezet in uw stuk: ”Liberalen zijn per definitie ondernemende types. Mensen die initiatief nemen, kansen pakken en graag de grens opzoeken. Doorpakkers die, als het niet ken zoals ’t mot, dan maar motten zoals het ken. Het zijn geen moraalridders, fijnslijpers, angsthazen en meelopers. Misschien zijn liberalen daardoor wel kwetsbaarder. Daar staat tegenover, dat ware liberalen gewend zijn om eigen verantwoordelijkheid te nemen.”

Wat een geweldig positief mensbeeld! Dit is precies hoe en wie we zijn. Doeners. Mensen die op tijd onderkennen waar de grenzen liggen. Mensen die nooit te beroerd zijn hun verantwoordelijkheid te nemen wanneer ze grenzen hebben overschreden. Geen huilebalken dus, niet geneigd tot alle kwaad, zoals zompige Calvinisten beweren. De losers.

Maar okay, soms gaan we te ver. Maar als mensen als wij in onze ijver te ver gaan, worden we niet alleen door de linkse pers maar zelfs door de Telegraaf en GeenStijl de grond in geboord en je kunt veel over in de grond boren zeggen, maar met recht heeft het niet veel te maken. Het lijkt wel alsof we uitkeringsgerechtigden zijn. Het is goed, normaal en terecht dat al die zompige nietsnutten bij voortduring moeten bewijzen dat ze onschuldig zijn. Dat ze over iedere 5 euro die op hun bankrekening komt, bericht moeten doen aan de Sociale Dienst. Zij dragen tenslotte niks bij aan onze samenleving. Het is goed dat zij ieder recht op privacy hebben verloren. Dan hadden ze tenslotte maar moeten werken.
Maar voor ons, Liberalen 2.0, zou er geen inquisitie moeten zijn maar recht en misschien zelfs rechtvaardigheid. Totdat de rechtsgang is voltooid hebben wij recht op privacy en heeft niemand het recht om van ons huis en van mensen die ons huis betreden foto's of wat dan ook te maken.
Dit, uiteraard in tegenstelling tot de zompigerds.

Nee, wij vragen niet om een mantel der liefde die al onze fouten bedekt. Wij vragen slechts om recht met aanziens des persoons. Een recht waarin onze fouten worden afgezet tegen onze geweldige verdiensten voor de samenleving. Wij Liberalen 2.0 vragen om een rechtvaardig recht.
Ja, wij zijn hoge bomen, wij steken ver boven het maaiveld uit. Wij weten het best: adeldom verplicht, maar gezien onze aard lukt dat niet altijd even goed. Wij zijn daar kwetsbaar in en willen dat onze handicap als zodanig ook een plek krijgt in de rechtsgang. Zoals christenen geen andere mensen kennen dan zondigende, zo kennen wij Liberalen 2.0 geen andere Liberalen dan liberalen die tegen de grenzen van het recht aan schurken of er soms zelfs overheen gaan. Erkenning zoeken we daarvoor. We willen vertrouwen in ons zelfreinigend vermogen. We willen als mensen gezien worden. Gewoon zoals dat hoort, voor ons soort mensen.

Wij Liberalen 2.0 hoeven onze hoge bomen niet zo nodig meer te wortelen in de grondwet. Een grondwet die de burgers moet beschermen tegen de overheid, heeft wat ons betreft haar tijd wel gehad. Wij staan daarboven en daarom noemen wij ons: Liberalen 2.0 Wij Liberalen 2.0 zijn trots op alles wat onze leider Opstelten inmiddels al heeft bereikt qua beperking van de rechtsgang door de zompigerds. Zij beseffen het pas als het zover is, maar het recht is inmiddels voor hen onbetaalbaar gemaakt. En zo hoort dat ook.
Recht hoort er te zijn. Maar dan wel slechts voor ons: Liberalen 2.0

En verder heer Klok, ga zo door. U heeft talent voor schrijven. Ons rest nog slechts een driewerf Bravo! Bravo! Bravo!

Sincerement,

Roger van Hier tot Gundert.