zondag 23 december 2012

Het kind en de mens


Het moest gaan over kerst, over kwetsbaarheid en zorg, en vooral over het kind. Het kind dat in ons land meer en meer in de verdrukking komt. Of het nou gaat om kinderen van gevluchte ouders, om kinderen van illegalen, om arme kinderen of om kinderen die thuis aandacht tekort krijgen, simpelweg omdat er geen tijd is voor quality time.
En natuurlijk ook over de kind in een volwassene.
Het kind dat blij durft te zijn als een kind, ongegeneerd durft te huilen, de sterren van de hemel durft te dansen. Het kind dat het leven durft te leven, ook al zit het in een volwassene. Een kind met hoop en dromen... dat kind.

En dan opeens komen er zomaar twee kinderen in onze woonplaats onder gruwelijke omstandigheden om het leven. Het vliegt ieder van ons naar de strot. Er zijn geen woorden voor. In een tijd van crisis worden we op zijn allerafschuwelijkst bepaald bij dat wat er werkelijk toe doet.
Het kind.

Je hoeft geen diepgelovige te zijn om tenminste één laag uit het kerstverhaal te kunnen begrijpen.
In een tijd van onderdrukking wordt in een aardedonkere nacht een kind geboren. Niet in een villa maar ergens in een grot bij een herberg. Een kind als een teken van hoop, een nieuw begin. Een wezentje dat in alle kwetsbaarheid het mooiste in een mens kan oproepen.
En nee, het gaat dat kind niet om een dure kinderkamer of de beste kinderopvang. Het gaat dat kind om eten en drinken en om mensen die met respect van hem houden. Een houden van dat beloond wordt met af en toe een boer, een bruine poepluier, een schaterende lach en twinkelende ogen. Zo'n kind.

Maar kleine kinderen worden groot. Ze verliezen veel en als ze pech hebben verliezen ze het kind in henzelf. Geen hoop, geen dromen maar gewoon doen wat gezegd wordt en af en toe flink naar de fles grijpen om het allemaal vol te houden. Een wereld , waarin veel mensen dertien banen hebben en veertien ongelukken, trekt een zware wissel op mensen. Hoop weg, toekomst weg, bijna onbetaalbare hypotheek en contact met de ene roodgelakte werkcoach na de andere. Van die coaches die wijsheden uitkramen als: “Gemakzucht is met pensioen gaan terwijl je nog in het arbeidsproces zit.” en “Wie zichzelf spaart, krijgt nooit rente.” Van die coaches die theoretisch willen kijken naar je hoop en je dromen maar je vervolgens te werk stellen in de ene uitzichtloze baan na de andere.
Van die coaches die het kind in je steeds verder op de achtergrond zetten. Gij zult werken in het zweet uws aanschijns....

Menselijkheid komt meer en meer onder druk. Toch kunnen we alleen door de crisis komen als we onze menselijkheid willen behouden. Als we naar onszelf kijken, zien we tegelijk alle andere mensen en zo kunnen we van oordeel in mededogen terecht komen. Iets van: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden.
We zullen elkaar meer dan anders nodig hebben wetende dat iedereen een ongeluk kan overkomen. Met iedereen kan het ooit heel slecht gaan.
Gun elkaar eten, drinken, respect, veiligheid en liefde en je zult zien dat er weer een kind tevoorschijn komt dat durft te dromen en te lachen.

En ja, het is onzin dat de tijd wonden heelt. Dat doet ze niet. Dat heeft ze nog nooit gedaan ook. Het is niet de tijd die geneest. Het is wat je, samen met andere mensen, met de tijd doet. Rouwen is niet voor niets een werkwoord.

En dan gaan we ondanks alles toch kerst vieren. Dit jaar misschien met tranen in de ogen en lood op het hart. Maar hang die kerstbal op.
Voor het kind.

woensdag 19 december 2012

VVD in crisis? Een stukje crisismanagement.

 
Onderwerp Wethouderschap Hoogeveen
Aan             ArendS@Partijvoordeveelverdieners.nl


Amice,

Nu wij dankzij die stinkende biomassa-affaire naarstig op zoek gaan naar een welverdiende plek voor onze zeer gewaardeerde partijgenoot Eerenstein, is ons oog op jou gevallen om hem op te volgen als wethouder.
Natuurlijk, we weten dat er nog wat oud zeer zit. En inderdaad, je bent bij de afgelopen ronde geen wethouder geworden zoals je zo graag wou. En inderdaad, wij waren dringend op zoek naar een plekje voor vriend Eerenstein en inderdaad werd je toen gepasseerd.
Maar wij stippen deze pijnpunten niet voor niks aan.

Wij weten Arend, dat jij als geen ander over je eigen schaduw heen kunt springen. Dat jij de kracht hebt stippen aan de horizon te zetten die nog niemand ooit heeft gezien.
Arend, gezien het feit dat jij als geen ander altijd het belang van ondernemers voorop stelt en gezien het feit dat je soms daarvoor bereid bent je dossierkennis niet te etaleren, gezien dat feit achten wij jou de meest geschikte man voor deze functie.
We raden je aan ons aanbod serieus in overweging te nemen want stel je voor welke rampscenario's zich zouden kunnen voordoen wanneer jij het niet doet. Kijk eens naar andere gegadigden:
1- Mevr. van Geneugten. Haar dossierkennis benadert dat van jou evenals het aantal daadwerkelijk kritisch doordachte vragen. Ze heeft op de momenten dat ze de raad voorzat precies gedaan waar we haar om vroegen: opruiende stemmen de bek snoeren. Dat kan ze prima en daarom zou ze een perfecte collega van de heer Bargeman kunnen zijn. Wij vrezen echter voor teveel en te warme contacten tussen mevrouw en de heer Bargeman. Wij zijn bang dat de vlammen er van af zullen vliegen. Van daar dan ook dat we in het kader van crisispreventie hebben besloten het wethouderschap niet aan haar te gunnen.
2- Coming man 1. Een groot gevaar. Niet zozeer voor het liberalisme maar wel voor onze ondernemers: Mark. Wij hebben ernstige nachtmerries over deze man. Voorlopig betreft zijn ramkoers echter vooral onschuldige zaken als waterschap en glasvezel maar wij vrezen met grote vreze dat hij op een dag door gaat krijgen dat democratie ook iets met openheid en transparantie te maken heeft. Wij vrezen de dag dat zijn kritisch licht over ons, ondernemers zal vallen. Wij gunnen hem het wethouderschap dan ook niet. Het zou catastrofaal zijn voor alles waar wij voor willen staan: de golfbaandemocratie.
3- Coming man 2. Brombeer Van der Haar. Deze man beschikt over een gevaarlijke hoeveelheid aan dossierkennis maar heeft gelukkig nog nooit 1 grote ondernemer dwarsgezeten. Kleine prutsers met ijs- en loempiakarretjes wel natuurlijk, maar daar zijn wij ook niet voor. Geen punt allemaal. Maar goed, voor hem geldt hetzelfde als voor Mark. Ook hij is een potentieel gevaar. Niet voor ons netwerk, maar wel voor onze vrienden. De mannen die ons land groot hebben gemaakt.

Al met al Arend, snap je gewoon dat jij het moet worden. Veel keus is er ook niet. Gezien je pijndossier hebben we je, naast natuurlijk de uitstekende vooruitzichten qua carrière als je een keer wethouder bent geweest en de passende beloning, het volgende nog te bieden:
Bij de volgende verkiezingen word je in ieder geval opnieuw lijsttrekker wordt, en…….dat is pas echt fijn,…….kandidaat wethouder.
En ben je eenmaal wethouder geweest, echt, dan zorgen wij ervoor dat je nooit meer lang zonder werk zult komen te zitten. Een betere baangarantie bestaat niet!
Wie dan de fractie moet leiden is natuurlijk de vraag. Wij hebben voorlopig de sterke voorkeur voor mevr. Geneugten omdat zij iemand is die in de raad steeds de kikkers in de emmer kan houden door het deksel erop te zetten. Wij vertrouwen erop dat zij ook onze jonge blagen goed in bedwang zal kunnen houden.

Tot zover, Amice!
Wij verheugen ons nu al op de samenwerking.

Cordialement vôtre,

Uw Hoofdbestuur.

dinsdag 18 december 2012

De armoe IN het kind


Natuurlijk, armoede is altijd relatief en wie hier in de bijstand zit zou in Afrika als een vorst kunnen leven. Maar ondertussen wonen er in Nederland en dus ook in Hoogeveen duizenden mensen op, net boven en onder de armoedegrens.
Armoede houdt volgens de EU in
"Armoede is een situatie waarin sprake is van onvoldoende materiële, culturele en sociale middelen, waardoor mensen zijn uitgesloten van een levensstandaard die in de samenleving waarin men woont als minimaal wordt gezien." (Definitie van de Europese Unie)
Voor een kind betekent dat dus dat ze vaak nog wel een dak boven hun hoofd hebben en te eten maar dat ze verder niet of nauwelijks kunnen meedoen aan zaken die voor andere kinderen normaal lijken. Ze kunnen niet naar een sportclub gaan, geen dure kleding dragen, ze hebben niet altijd een computer, schoolboeken zijn eigenlijk te duur en veel groente, fruit en vis wordt ook niet gegeten. Aan dure schoolactiviteiten kan niet worden meegedaan. De sociale contacten van arme kinderen zijn minder. Ze schamen zich voor de armoede thuis en nodigen liefst niemand uit. Verjaardagsfeestjes worden vaak overgeslagen en zelf naar een verjaardagsfeestje gaan kost eigenlijk ook best veel. En een vervolgopleiding zit er niet altijd in, omdat dat te duur is. Hierdoor gaat armoede vaak generatie op generatie door.

Marjan Wittenbois beschrijft het leven van een arm kind heel treffend:
Mijn moeder is een held.

Ze zorgt voor ons en geeft ons te eten.
In het weekend iets lekkers erbij.
Zo gauw de kinderbijslag er is,
krijgen we nieuwe kleren
en schoenen als die nodig zijn.

Mijn moeder is een held.
Ze is veel onderweg om koopjes te zoeken.
Ze vindt altijd wel weer iets uit.
Laatst nog had ze een cadeaubon van haar vrijwilligerswerk gekregen.
Daar heeft ze iets van gekocht bij Blokker.
Dat bracht ze de volgende dag weer terug en toen kreeg ze er contant geld voor.
Daarvan konden we extra boodschappen doen bij de Aldi.
Ze nemen daar namelijk geen cadeaubonnen aan.
Toen hebben wij wel gezegd dat ze iets extra lekkers voor zichzelf moest kopen,
want het was toch haar extraatje geweest.

Mijn moeder is een held.
Ze heeft op mijn roze blouse van vorig jaar een paarse bies gestikt.
Nu hoor ik er helemaal bij.
Ze heeft gevoel voor mode.

Mijn moeder is een held.
Laatst nog heeft ze het geld dat we kregen van de gemeente
om ons te laten sporten,
gebruikt om de huur te betalen, want de woningbouw deed moeilijk.
Toen heeft ze het betalen van de energie twee weken opgeschoven om onze sport te betalen.

Met het geld uit Groningen, voor onze schoolkosten, heeft ze daarna Essent betaald toen daar een dreigbrief van kwam en de school heeft ze gevraagd te wachten tot de kinderbijslag binnen is.
En nou is alles weer mooi rond.
Knap hè?

Mijn moeder is een held.
Ze heeft een prachtige smoes verzonnen,
waardoor ik niet mee hoefde op schoolreis.
Nou hoeven we gelukkig ook niet meer na te denken
over de aanschaf van een paspoort,
toilettas met spullen, zakgeld, pyjama,
ondergoed dat door iedereen gezien kan worden, extra beltegoed, de verzekering,
vervanging zoeken voor mijn krantenwijk
en het geld van twee keer oppassen mis lopen.

Mijn moeder is een held.
Maar ik kan niet over haar opscheppen,
omdat ze niet wil dat iemand weet dat  we zo weinig geld hebben.

Tot zover het gedicht.

Gelukkig komt de gemeente Hoogeveen minima tegemoet zodat ze enigszins kunnen deelnemen aan sport en cultuur. De gemeente stelt hiervoor jaarlijks 85 euro per persoon ter beschikking. Het is alleen zo dat kinderen voor 85 euro niet een jaar lang lid kunnen zijn van een sportclub. Ze kunnen er maar een paar maanden muziekles van volgen en dan is het geld op.
Jammer dat de gemeente nergens verwijst naar het jeugdsportfonds en het jeugdcultuurfonds. Twee fondsen waar mensen met een laag inkomen kunnen aankloppen voor financiële ondersteuning voor sporten en muziekonderwijs.

We moeten nooit vergeten dat een kind in armoede wordt geboren, maar wanneer een kind beseft dat er geen hoop is, wordt armoede in het kind geboren. 




dinsdag 11 december 2012

Het gaat niet om geld. Het is de mens die telt.


Vandaag zagen zo'n 800 leerlingen van RSG Wolfsbos zich, samen met hun docenten en afgevaardigden van de basisscholen uit Wolfsbos, zich genoodzaakt om hun stem te laten horen.
Domweg omdat die stem niet gehoord wordt en B&W en de gemeenteraad afgezien van krantenkoppen als “Dries Koster liegt”, weigeren een discussie aan de orde te stellen over de kern van het probleem: nut en noodzaak van een topsporthal in Hoogeveen.

800 kinderen hebben iets waardevols geleerd:
  • Ze hebben op school een discussie mogen meemaken over alles wat betrekking heeft op de sluiting voor de school van de sporthal aan de Valkenlaan
  • Ze hebben geleerd dat er soms beslissingen door de overheid genomen worden maar dat je die beslissingen niet zomaar hoeft te accepteren, vooral niet als de beslissingen worden ingegeven door onjuiste argumenten.
  • Ze hebben geleerd kritisch na te denken. Ieder kind kon zelf beslissen of hij/zij mee wou lopen.
  • Ze hebben geleerd dat als je iets wilt bereiken, je niet eerst een spoor van vernielingen door de stad trekt, maar dat je netjes en gedisciplineerd je geluid laat horen.
  • Ze hebben geleerd dat niks vanzelfsprekend is en dat aan alles veel kanten zitten.
  • Ze hebben iets gezien over de mooie en minder mooie kanten van de politiek
  • Ze weten nu: de politiek, dat ben jij. Het gaat om jou. Wees er dan ook als de kippen bij. Laat niet alles maar slaafs over je heen komen. Dat is nou democratie. Iedereen is verantwoordelijk.
  • Ze weten vanaf nu het gemeentehuis te vinden.

    O, en natuurlijk ze hebben ook nog geleerd dat het hartstikke leuk kan zijn, samen een statement maken. Al dan niet met vreemde types op het gemeentebordes.

Nou is het bovenstaande allemaal natuurlijk mooi, maar als het tegenzit zullen ze ook moeten leren dat je weliswaar gelijk kunt hebben maar dat je daarom dat nog niet altijd zult krijgen. Dat maakt het leven altijd weer moeilijk en spannend ook.

Toch viel vandaag te merken dat deze kinderen precies weten waar het om gaat. Op een van de spandoeken stond het treffend verwoord: Het gaat niet om geld. Het is de mens die telt.
Heel bijzonder. Want juist daarom gaat het. Het gaat om de mens. En in Hoogeveen gaat het om de Hoogeveners.
In tijden van crisis gaat het helemaal niet meer om de H van Hoogeveen. Het gaat om de Hoogeveners en om de vraag hoe we als Hoogeveners elkaar zo goed mogelijk door de komende crisis heen krijgen. We moeten elkaar niet verliezen want we hebben elkaar nodig. En daarom moeten we even geen prestige zaken opstarten die een financieel open einde hebben.
Maar die gewone sporthallen bij die gewone scholen natuurlijk wel.

Het gaat niet om geld. Het is de mens die telt.

vrijdag 7 december 2012

Hoogeveen-met-de-H-dementie


Iedere gemeente heeft het goed voor met het onderwijs binnen haar grenzen. Ook de gemeente Hoogeveen heeft het goed voor met haar scholen. Maar ondanks dat gaan er nu een aantal zaken gruwelijk mis.

In plaats van dat de gemeente heeft geïnventariseerd hoe de huisvesting van de scholen erbij staat en hoe het staat met de behoefte aan sportgelegenheid, is de gemeente begonnen bij een heel ander startpunt. De gemeente is gestart met de vraag: hoe zetten we Hoogeveen op de kaart?
Dat is de kernvraag: Hoogeveen met de H.
Vanuit Hoogeveen met de H wordt gekeken naar alle andere zaken in Hoogeveen.
Scoren moet, publiciteit is goed. Hoogeveen op de kaart is een paar euri waard. Of niet dan?
Hoogeveen op de kaart betekent: een Vliegveldweg waar weinig mensen op zaten te wachten, grootscheepse infrastructurele maatregelen waarvan het effect wat is???? een parkeergarage en last but zeker not least het grootscheepse sportplan in het Bentinckspark. Het woord biomassa kan schrijver dezes nauwelijks meer uit haar toetsenbord krijgen zonder lichtelijk onpasselijk te worden.

Maar goed, Bentinckspark. De topsporthal.
Belangrijke stappen zijn daar 'vergeten' , vermoedelijk vanwege een vorm van Hoogeveen-met-de-H-dementie.
  • Er is nog nooit hard gemaakt wat de toegevoegde waarde van de topsporthal is en voor wie. De kans is groot dat we onszelf opzadelen met een dure hal die 90% van de tijd als gewone sporthal gebruikt zal worden en maar een paar procent van de tijd voor daadwerkelijke topsport. Alleen Olhaco zal ooit, heel misschien, wie weet, wel eens een topsporthal van 11 meter nodig hebben.
  • Er is een marktonderzoek vergeten. De gemeente heeft geen benul van het aantal grootse evenementen dat naar Hoogeveen gehaald kunnen worden. En daarbij heeft de gemeente ook niet het flauwste benul van wat deze evenementen zullen opbrengen voor Hoogeveen. Iets meer dan alleen Hoogeveen op de kaart zetten zou best mogen. Geld is geen vies woord.
  • De plannen voor de topsporthal zijn niet ingegeven door bezuinigingsmotieven. In het artikel van 7-12-2012 in het DVHN wordt dit wel gesuggereerd maar dat is natuurlijk je reinste flauwekul. Het plan is gemaakt in de tijd dat de bomen de lucht in leken te groeien maar die tijd is de komende 10 jaar wel voorbij. Ook de gemeente zal de tering naar haar nering moeten zetten en niet allerlei woeste plannen moeten ontwikkelen om Hoogeveen op de kaart te zetten. Het gaat nu niet meer om die kaart. Het gaat nu om gewone Hoogeveners. Topsport is een ongekend dure zaak en er staan al genoeg veel te dure topsporthallen in het noorden dus waarom moet Hoogeveen ook zo'n ding hebben?
  • De gemeente heeft ongetwijfeld vergeten dat de verwarmingskosten en verlichtingskosten van een hal van 11 meter hoog gigantisch zijn. Van ervaringen op dit gebied in andere topsporthallen wordt de gemiddelde Hoogevener niet blij.
  • De gemeente rekent zich verder ook nog rijk door er van uit te gaan dat de topsporthal allerlei welzijns- en gezondheidsondernemers zal aantrekken. Boterzacht zijn dit soort aannames. Op basis hiervan kun je maar beter geen topsporthal bouwen. Die glijdt zo de Hoogeveense vaart in.
  • En de huur? Daarover geeft de gemeente nog steeds geen uitsluitsel. Het enige wat zeker lijkt is dat de clubs en scholen tzt een huurcontract onder ogen zullen krijgen dat ze, in het kader van slikken of stikken, zullen moeten ondertekenen. Uiteraard zullen tegenvallers in de exploitatie afgewenteld worden op de gebruikers.
  • En verder lijkt het Margien een bar opwindend gezicht: Bargeman en Smid in de ringen in de topsporthal. Gezien hun flexibiliteit gaat een vogelnestje hen prima af, of..... oeps: er kunnen helemaal geen ringen en touwen in de topsporthal! Is dat even jammer?
Kortom: doe dat nou niet, die topsporthal. Het leidt tot de grootst mogelijke ellende.

En dan gaan we even naar wat dwarsliggende scholen: basisscholen in Wolfsbos en RSG Wolfsbos.
Het is helemaal duidelijk: de directies van deze scholen zijn stapelgek. Zou dat zo zijn?
Vooral de directeur van RSG Wolfsbos, Dries Koster is stapelgek.
Hij ziet het allemaal niet zo helder volgens de wethouders Smid en Bargeman.
Sterker nog: volgens de kop in het DVHN van 7-12-12 liegt de heer Koster zelfs.
De kop kan nauwelijks groter.
De toon is gezet.
De agressie giert van de bladzij af.
Blijkbaar komt iemand die aan de topsporthal komt, aan de heren Bargeman en Smid zelf.
Een open zenuw is geraakt.
Als dit de manier is waarop de gemeente met kritiek om gaat, verliest ze direct nog meer krediet onder haar bevolking. En dat krediet is al niet zo groot meer sinds de afwezigheid van de politiek in het openbare debat omtrent Bethesda.

Het is beschamend.
Alweer moeten Hoogeveners de straat op. Nu nota bene tegen hun eigen bestuurders. Veel treuriger kan het niet.
Wezenlijk moet Hoogeveen even out of the box denken.
Dat hebben ze bij de basisscholen en Wolfsbos allang gedaan en zij zetten dan ook in op voldoende sportgelegenheid bij iedere school.
Het mooie is namelijk dat dit allemaal best kan.
Mitsssss.......
Die topsporthal er niet komt.

Grote vraag is natuurlijk waar het in deze discussie om moet gaan: gaat het om de marketing van Hoogeveen met de H of gaat het om het belang van onze kinderen op onze scholen? Margien vindt de keuze niet zo moeilijk.....

Grote vraag is natuurlijk ook of we nog willen dat Hoogeveen met de H verder bestuurd wordt door bestuurders die mensen die opkomen voor hun school afschilderen als aperte leugenaars of als randdebielen. Dries Koster gaat dinsdag echt niet met 800 kinderen richting gemeentehuis omdat maar 1/6 van de kinderen iets verderop moeten. Nee. Het gaat om de waanzin dat je naast je school een sportzaal hebt die je niet meer in mag. En het gaat om meer dan 1/6 van de kinderen. De wethouders weten dat ook.
Het wordt tijd dat eens serieus naar zowel de sporters en naar de scholen geluisterd wordt.
En het wordt tijd voor excuses.
Excuses aan de heer Koster, de scholen en de betrokken sportclubs.
De powerplay van deze twee wethouders is beneden alle peil.
Met hun non-communicatieve geklungel en het vage gedoe in de projectgroep zal er nooit een oplossing gevonden worden voor welk probleem dan ook. Hoeveel draagvlak heeft die topsporthal nog?

Het wordt tijd dat de gemeenteraad haar touwtjes in haar handen neemt en deze wethouders oorverdovend hard terugfluiten.
Neem de regie, luister naar de burger en los de zaak op.
Het is zo simpel.

dinsdag 4 december 2012

Met puin maak je nieuwe wegen

Zodra er tegenwoordig weer eens een of andere hotemetoot betrapt wordt op fraude roept een ieder dat de onderste steen boven moet komen.
Vervolgens komt er een commissie, een adviesraad, een groep wijze mannen (het zijn bijna altijd mannen inderdaad, hoezo glazen plafond?) en zij hieven het glas, deden een plas en alles bleef zoals het was.
De ene graaier maakt plaats voor de andere. Het old boys network werkt perfect.
De gelederen blijven gesloten.
Nu zijn we weer getild door een stelletje Rendo-bazen.
U weet wel, ONZE Rendo.
Ze zijn er met miljoenen vandoor gegaan. Miljoenen die U betaald heeft. Juist, u!
Deze heren mogen zich verantwoorden voor de rechter maar ik vermoed dat ze nooit van hun leven een cel van binnen zullen zien. Ik vermoed ook dat wij, als slachtoffers, nooit 1 van onze zuurverdiende centjes terug zullen zien.
Nog altijd is het in dit land zo dat criminaliteit die verricht wordt door heren in nette pakken een stuk minder erg lijkt te zijn dan die van de gemiddelde junk.
Denkt u dat dat toeval is?

Of, nou ja, criminaliteit begaan door hoge heren noemen we gewoon geen criminaliteit maar beleid.
Kijk, daarmee praat je alles recht wat krom is.
Zalm die de gulden 10% onder de prijs heeft verkwanseld en daarmee 10% van uw spaarcentjes heeft weggegooid en uw schulden met 10% heeft vergroot en, o ja, uw pensioen met 10% heeft verminderd.... het was geen criminaliteit, het was beleid.
Moet ik het nog hebben over het afromen van de WAO en WWfondsen? Het schaamteloze gegraai in de pensioenpotten?
Over de zelfverrijkerscultuur in de bovenste bestuurslagen?
Ik word er niet goed van.

De onderste steen moet niet boven komen.
De bovenste steen moet weg.
Tot puin vermalen.
Puin waarmee we eindelijk weer eens nieuwe wegen kunnen inslaan.
U weet wel, naar een verschillige samenleving.
Of is dat wat te wattig?


zondag 2 december 2012

Juliette is de schaamte voorbij

Mijn naam is Juliette en ik schaam mij nergens meer voor.
Iedereen kan de pot op.
Behalve aardige mensen, natuurlijk. Die zijn er soms best wel.

Ik had het heus wel door dat het niet goed ging met mijn vader en zijn werk. Maar op een dag werd het pas echt goed duidelijk. Hij zat te janken aan tafel en van schrik wisten we allemaal niet meer wat we moesten doen. Ik keek naar mijn moeder maar aan haar had ik ook al niks.
Tjonge, wat kunnen volwassenen snotteren zeg!
Het leek alsof de wereld zou vergaan.
Maar dat deed ie mooi niet.

Voor mij was het natuurlijk helemaal kut.
Ik kon opeens mooi niet meer lekker gaan shoppen met mijn vriendinnen. Zelfs de goedkope treinkaartjes van de HEMA waren mijn moeder al te duur. Nou ja zeg...
Kleren van een fijn merk zijn er ook al niet meer bij. Ik moet altijd op zoek naar koopjes op Marktplaats of zo of ebay.de. Maaarrrrrr ik scoor daar vaak fijne dingen voor weinig. Kijk, daar ben ik dan weer erg trots op. Voor bijna nop in echte merkkleding! Bijna niemand heeft door dat wij nog maar heel weinig geld hebben. Maar we doen dan ook heel erg ons best (om het te verbergen, natuurlijk).

Ik loop nu een folderwijk en ga straks als ik 15 word op zoek naar echt werk. Dat lijkt me leuk. Ik kan ook best wel wat en ik wil ook wel wat. Ik wil zo ontzettend graag weer op muziekles. Echt zooooo ontzettend graag. Maar dat zit er niet in, zegt mama. En afgezien van het feit dat ik nooit meer op echte Uggs zal lopen, vind ik dat eigenlijk nog wel het ergste. Ik volg nu gitaarles bij Geer en Greetje op youtube maar ik heb echt liever gewoon les. Geer en Greetje zijn zoooo..... nee.

Toen we in de bijstand kwamen heb ik dat tegen niemand in de klas gezegd. Ik schaamde me dood. Ik bedoel niet dat mijn ouders opeens losers waren of zo maar ik wou gewoon dat ze waren als alle andere ouders. Gewoon een vader met een goede baan en een moeder die thuis zit of een halve baan heeft.
Dat zit er dus voorlopig niet in.
Mijn vader schijnt te oud te zijn.
Hij managed nu de Klussenbus in de stad.
Ik schaamde me eerst een ongeluk. Niemand heeft een vader in een Klussenbus. Eerst wou ik die hele bus dan ook niet zien. Die kutbus. Maar ja, als mijn vader dan naar me wuift, kan ik me moeilijk omdraaien, toch?
Mijn vriendinnen vinden het nogal stoer zoals mijn vader door de stad scheurt. Dat scheelt dan weer mooi wat. Pffff....

Tussen de middag halen we soms drinken of iets te happen in de Aldi. Tja, dat had ik natuurlijk weer he. Mijn moeder achter de kassa. Ik bedoel dus MIJN fokking moeder! Ik heb soms ook zo'n pech! Ik wou nog afrekenen in de andere rij maar die was zoooo fokking lang en Marlouse en Therese stonden al bij mijn moeder in de rij dat ik daar ook maar ging staan. Echt, het zweet droop in mijn nepUggs. Maar het viel allemaal erg mee. Therese en Marlouse hadden nog nooit een moeder gezien die ook echt werkte. Ik bedoel dus, dat je dat niet zo vaak live ziet. Alle andere ouders werken in een kantoor en dan denk je wel eens: wat doen die mensen daar toch?

En die klassenweek?
Die kan mij mooi gestolen worden. Mijn moeder heeft zich er nog druk om gemaakt maar ik vond dat ze belachelijk bezig was, zoals altijd. Ik bedoel maar: wat is er nou aan om als een stelletje randdebielen aan het handje van een leraar met een potlood en papier door Rome te moeten lopen? Juist, helemaal niks. Verslagen maken van excursies is zo'n beetje het meest achterlijke wat er bestaat. Ik ga gewoon die hele klassenweek lang fijn op school zitten. Een beetje de conciërge helpen of zo. En dan ga ik keihard leren en later een ontzettend goede baan scoren. Dan ga ik echt ooooveral naartoe zonder leraar en zonder potlood. Klaar.

Kortom: ik wil me nergens meer voor schamen. Het enige waar ik me soms nog wel eens voor schaam zijn die mensen die zo stom doen over mijn ouders. Ze doen hartstikke hun best maar andere mensen willen blijkbaar alleen maar negatief over ons kankeren. Ze hebben het dan over steuntrekkers. Wat een woord zeg. Ze hebben gewoon geen hart, die types.
Ze zoeken het maar fijn uit.


zaterdag 1 december 2012

Arremoei


De telefoon gaat. Ringtone: Love is all...
Jeanine van Ginder Achter neemt op.

 
Met Jeanine van Ginder Achter, goedemorgen.

Ah, Marloes, wat leuk dat je belt, ik had je al gemist bij de kapper en de tennisclub, we hadden het er al over..
Hoe is het?
Wat? Jullie op bijstandsniveau?
O jeee..... moet je opeens werken? He, wat naar nou. Maar hoe moet dat dan? Ik bedoel, je hebt toch zeker wel 20 jaar thuis gezeten en we hadden het altijd zo gezellig bij de schoonheidssalon. Dus daar zien we je niet meer?
Ah, bij de Aldi kunnen we je nog wel vinden? Als manager?
Neeeeee.... achter de kassa?
Echt, ik ben verbijsterd! Maar daar hoor jij toch helemaal niet?
Ik begrijp het: je kunt niks volgens je coaches.
Maar meid, laat je niet de put in praten he, je kunt van alles! Je backhand is als de beste, je kapsel is altijd toppie, wat wil je nog meer?
Gelukkig kun je nu je eigen geld verdienen. Dat is toch ook mooi?
Neeeee, meen je dat? Alles zo'n beetje inleveren bij de sociale dienst? Dus je werkt voor niks? Gut... en Gerrit Jan dan? Ik kan me niet voorstellen dat hij geen werk meer vindt.
Pfff 100 sollicitaties en dan nog niks? Wat mankeert hem dan?
Maar met 48 jaar ben je toch helemaal niet oud?
Maar wat doet hij nu dan?
Nee, ik heb hem nog niet zien rijden in de Klussenbus....
Dus als het goed is staat hij regelmatig in Hoogeveen ergens te boren of te schoffelen?
In zo'n geel hesje, bedoel je? Als vrijwilliger nog wel? Whaaaah....
Sorry hoor, maar jouw Gerrit Jan die als vrijwilliger bij anderen de tuin doet.... dat is toch de omgekeerde wereld? Jullie hadden toch altijd een tuinman?
Het is schandalig zoals jullie behandeld worden, echt....
Zo moeten ze niet doen met nette mensen.

Maar uh.... waar belde je voor? Ik ga vanavond naar de Rotary, eten voor het goede doel, haha...
Om Julliette, zit ze nog altijd op het VWO? Geweldig he?
Wat is er nou? Zit je te huilen?
Maar meisje toch, wat is er dan?
Mag Juliette niet mee op excursie naar Rome? Wie bepaalt dat?
Ja, dat zal wel lastig zijn van de bijstand.... maar je wist toch drie jaar geleden ook al dat als het tegenzat Gerrit Jan in de bijstand zou komen? Waarom heb je geen geld gereserveerd? Van de bijstand kun je toch ook wel geld achteruit leggen?
Willen is kunnen, toch? Het hele leven is een kwestie van keuzes.
Kijk, dat moet mijn Peter ook.
Dacht je dat hij het zo gemakkelijk heeft met al die ziekenhuisfusies?
Hij ligt nachten wakker van al die oproerkraaiers die niet snappen dat hij het goed met hen voor heeft. Mijn Peter staat voor een kwaliteitsziekenhuis, maar dankbaarheid, ho maar....
Nee, wij hebben het ook echt slecht. We werken er hard voor en een spanning dat dat geeft.... Je moest eens weten....
Uh.... nee, als beste vriendin kan ik je alleen maar zeggen dat je de tering naar de nering moet zetten. Dat is echt beter voor je. Dat doen wij ook. Daar is dit land groot mee geworden.
Ja natuurlijk vind ik het jammer voor Juliette. Maar zo is het leven nou eenmaal. Niet alles is maakbaar. Dat moet je accepteren. Je houdt je veel teveel bezig met materiële zaken. Zonder geld kun je toch ook wel gelukkig zijn?
Sorry hoor, ik moet nu echt gaan, mijn eten roept.
Ennuh... probeer nog een beetje te genieten van het leven he.
The best things in life are free! Of niet dan.
Doegies lieverd.... geef je nog een knuffel aan die kanjers van je?
Ciao!